Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Το happy της μαμάς"

Εγώ παιδί μου είναι να μην πάρω φόρα και γράψω!
Τρεις αναρτήσεις σε μια μέρα με φουλ εργασιακό ωράριο μαζί με τη συνέχεια των οικιακών υποχρεώσεων ΠΟΥ το έχεις δει;

Ψέμματα!
Το έχεις δει.
Όλες οι μαμάδες το ίδιο κάνουν. Τα προλαβαίνουν ΟΛΑ δηλαδή. Είναι κάτι ανεξήγητο. Ακόμη και να μην τα προλαβαίνουν όλα όμως, παραμένουν σούπερ ήρωες (εντάξει, βάζω και τους μπαμπάδες μέσα. Να είμαστε αντικειμενικοί).

Λοιπόν, εσύ κοιμάσαι τώρα κι εγώ γράφω με ταχύτητα στα πλήκτρα και φοβάμαι μήπως ξυπνήσεις από τα δυνατά χτυπήματά μου. Σου έχω φτιάξει τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που σου αρέσει και με πολλή χαρά θα γράψω για Το happy της μαμάς. Πρόκειται για το βιβλίο της ευρηματικής Μαρίας Αμανατίδου, δημοσιογράφου και ραδιοφωνικής παραγωγού μα πάνω από όλα μαμάς ενός παιδιού, που έγραψε Ένα βιβλίο για το πως να περνάμε δημιουργικά το χρόνο μας με τα παιδιά μας ..χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα.


Ακριβώς τέτοιες μέρες πέρυσι το είχα αγοράσει κι εγώ γιατί ενθουσιάστηκα με τις ιδέες και το περιεχόμενό του.


Η συγγραφέας του βιβλίου, Μαρία Αμανατίδου, παρουσίασε το βιβλίο σε διάφορες πόλεις και πριν από περόπου ένα μήνα παρουσίασε το βιβλίο της στο TOMS.

Φυσικά είμασταν κι εμείς εκεί.


Εκτός από την παρουσίαση του βιβλίου και τη συζήτηση με το κοινό η Μαρία Αμανατίδου είχε προβλέψει και τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών με τη βοήθεια της Nannuka.
Ήταν όλα όμορφα μελετημένα.
Περάσαμε υπέροχα, μάθαμε και άλλες ιδέες για το τι μπορούμε να αποκομίσουμε ακόμη και από την πιο απλή δραστηριότητά μας εντός και εκτός σπιτιού και πήραμε και μια μελισσούλα που ζωγραφίσαμε φεύγοντας!


Λίγο πριν φύγουμε από την εκδήλωση, η Μαρία Αμανατίδου μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το τι μας κάνει happy!
Έτσι, μίλησα και εγώ μπροστά στην κάμερα για το happy μου, όπως και τόσες άλλες μαμάδες και μπαμπάδες.

Μπορείς να δεις τι είπα λοιπόν στην ιστοσελίδα tohappytismamas.gr

Εκεί βέβαια, οι μαμάδες και οι μπαμπάδες θα διαβάσουν και άλλες ιδέες που θα κάνουν ακόμη πιο συναρπαστικό το ταξιδι της γονεϊκότητας.

Σε ευχαριστούμε Μαρία Αμανατίδου!
Καλοτάξιδο το βιβλίο σου!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...