Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς; Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι"
Γεια σας! Με λένε Σοφία ή μαμά Σοφία! Πριν από επτά χρόνια έγινα μαμά και σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να καταγράφω τα έργα και τις ημέρες μας με την κόρη μου. Έτσι, έφτιαξα ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο για τη μητρότητα (αυτή την άγνωστη) και τη δική μου Χαρά αλλά και τα άλλα παιδιά. Με βασικό συστατικό τις αγκαλιές, που όπως λένε οι ειδικοί είναι η πρώτη και καλύτερη τροφή για το παιδί και τη μαμά. Στις αποσκευές υπάρχουν αγκαλιές! Εσύ; Πόσες αγκαλιές έδωσες και πήρες σήμερα;