Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε. Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω
Γεια σας! Με λένε Σοφία ή μαμά Σοφία! Πριν από επτά χρόνια έγινα μαμά και σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία να καταγράφω τα έργα και τις ημέρες μας με την κόρη μου. Έτσι, έφτιαξα ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο για τη μητρότητα (αυτή την άγνωστη) και τη δική μου Χαρά αλλά και τα άλλα παιδιά. Με βασικό συστατικό τις αγκαλιές, που όπως λένε οι ειδικοί είναι η πρώτη και καλύτερη τροφή για το παιδί και τη μαμά. Στις αποσκευές υπάρχουν αγκαλιές! Εσύ; Πόσες αγκαλιές έδωσες και πήρες σήμερα;