Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Χαρά για...brunch!

Μπαντς!
Μπαντς!
Μπαντς!

χαχαχαχαχαχ


Brunch το λένε οι Άγγλοι και εννοούν το μεσημεριανό γεύμα με μια έννοια πιο...πρωινή!

Κάτι σαν πρωινό με μεσημεριανή χρήση! Κατάλαβες;

Είτε κατάλαβες είτε όχι το φάγαμε και το ευχαριστηθήκαμε.

Πού;
Στο Canteen, στο κέντρο της πόλης.

Τι;;;;
Μα φυσικά pancakes! Κάτι σαν τηγανίτες με διάφορους συνδυασμούς.
Εμείς, μαζί με τη νονά Ρεβέκκα φάγαμε pancakes με φράουλα, με μπανάνα και σοκολάτα αλλά και  scrubbed eggs καφέ φυσικά. Οκ, εσύ ήπιες σοκολάτα (σοχολάτααααα μαμά!).



 

Pancakes με το δικό μου "σπιτικό" τρόπο φτιάχνω κι εγώ αλλά αυτά είναι α-ξε-πέ-ρα-στα!
Υπάρχουν πολλές παραλλαγές με διάφορα συνοδευτικά.

 Α, χθες έμαθες και για τα scrubbed eggs. Να, αυτά εδώ.

Θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου "καλά ρε μάνα; Και γιατί το λέμε brunch"; Είχαμε και στο...χωριό μας brunch;

Θα σου απαντήσω ότι αυτός είναι ένας λαθεμένος τρόπος σκέψης και έκφρασης και θα σου πω ότι πλέον τα χωριά είναι πολύ πιο ενημερωμένα για όλα. Ενδεχομένως και πιο...ψηφιακά και εξελιγμένα.

Η ζωή είναι μέσα σε όλα. Απαντά σε όλες τις γλώσσες για ίδιες ή διαφορετικές συνήθειες.

Αυτό που έχει σημασία είναι πως ήταν μια γλυκειά, υπέροχη ημέρα με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν.

Λοιπόν;
Πότε θα ξαναπάμε για brunch (μπαντς);;;;
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...