Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Το happy της μαμάς"

Εγώ παιδί μου είναι να μην πάρω φόρα και γράψω!
Τρεις αναρτήσεις σε μια μέρα με φουλ εργασιακό ωράριο μαζί με τη συνέχεια των οικιακών υποχρεώσεων ΠΟΥ το έχεις δει;

Ψέμματα!
Το έχεις δει.
Όλες οι μαμάδες το ίδιο κάνουν. Τα προλαβαίνουν ΟΛΑ δηλαδή. Είναι κάτι ανεξήγητο. Ακόμη και να μην τα προλαβαίνουν όλα όμως, παραμένουν σούπερ ήρωες (εντάξει, βάζω και τους μπαμπάδες μέσα. Να είμαστε αντικειμενικοί).

Λοιπόν, εσύ κοιμάσαι τώρα κι εγώ γράφω με ταχύτητα στα πλήκτρα και φοβάμαι μήπως ξυπνήσεις από τα δυνατά χτυπήματά μου. Σου έχω φτιάξει τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που σου αρέσει και με πολλή χαρά θα γράψω για Το happy της μαμάς. Πρόκειται για το βιβλίο της ευρηματικής Μαρίας Αμανατίδου, δημοσιογράφου και ραδιοφωνικής παραγωγού μα πάνω από όλα μαμάς ενός παιδιού, που έγραψε Ένα βιβλίο για το πως να περνάμε δημιουργικά το χρόνο μας με τα παιδιά μας ..χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα.


Ακριβώς τέτοιες μέρες πέρυσι το είχα αγοράσει κι εγώ γιατί ενθουσιάστηκα με τις ιδέες και το περιεχόμενό του.


Η συγγραφέας του βιβλίου, Μαρία Αμανατίδου, παρουσίασε το βιβλίο σε διάφορες πόλεις και πριν από περόπου ένα μήνα παρουσίασε το βιβλίο της στο TOMS.

Φυσικά είμασταν κι εμείς εκεί.


Εκτός από την παρουσίαση του βιβλίου και τη συζήτηση με το κοινό η Μαρία Αμανατίδου είχε προβλέψει και τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών με τη βοήθεια της Nannuka.
Ήταν όλα όμορφα μελετημένα.
Περάσαμε υπέροχα, μάθαμε και άλλες ιδέες για το τι μπορούμε να αποκομίσουμε ακόμη και από την πιο απλή δραστηριότητά μας εντός και εκτός σπιτιού και πήραμε και μια μελισσούλα που ζωγραφίσαμε φεύγοντας!


Λίγο πριν φύγουμε από την εκδήλωση, η Μαρία Αμανατίδου μας έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το τι μας κάνει happy!
Έτσι, μίλησα και εγώ μπροστά στην κάμερα για το happy μου, όπως και τόσες άλλες μαμάδες και μπαμπάδες.

Μπορείς να δεις τι είπα λοιπόν στην ιστοσελίδα tohappytismamas.gr

Εκεί βέβαια, οι μαμάδες και οι μπαμπάδες θα διαβάσουν και άλλες ιδέες που θα κάνουν ακόμη πιο συναρπαστικό το ταξιδι της γονεϊκότητας.

Σε ευχαριστούμε Μαρία Αμανατίδου!
Καλοτάξιδο το βιβλίο σου!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ