Forever Hugs

Έγινες 22 μηνών πριν λίγες μέρες. Αυτό σημαίνει ότι τα δεύτερα γενέθλιά σου πλησιάζουν!!!!!!! ντιν ντον ντιν ντον ντιν ντον!  

Καλημέρα μικρή μου. Σήμερα, 3 Δεκεμβρίου 2014, είναι η παγκόσμια ημέρα για τα άτομα με αναπηρία.  Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες. Δυστυχώς  στην Ελλάδα τα στοιχεία είναι θλιβερά. Και στα νοσοκομεία και στους Δήμους δεν υπάρχει στοιχειώδης υποδομή για τα άτομα με αναπηρία.   Αυτά τα στοιχεία αφορούν κυρίως τους μεγάλους. Όμως κι ...

Και μάλιστα στην πρώτη εκπομπή της Κυριακής 16 Νοεμβρίου μετά από καιρό! Σιγά που θα καθόσουν σπίτι εσύ και η μαμά θα χανόταν στα fm! Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε, πήραμε το ταξάκι μας και βουρρρρρ για το Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης! Δεν περίμενα ότι θα στεκόσουν τόσο καλά στο ύψος των περιστάσεων. Όσο εγώ μιλούσα στην εκπομπή, εσύ ζωγράφιζες με τους μαρκαδόρους σου και έτρωγες το φαγάκι σου με το πιρουνάκι σου. Ζωγράφισες και λίγο πιο πέρα από τα χαρτιά σου αλλά δεν πειράζει! Οι νέοι μαρκαδόροι είναι υδατοδιαλυτοί και βγαίνουν με ένα πέρασμα! Είσαι το αστεράκι μου. Το ξέρεις;;;; Νομίζω κάτι έχεις υποψιαστεί. Σε φιλώ. Η μαμά.

Καλημέρα ζυμαράκι μου! Είμαι στη δουλειά και είσαι στο σπίτι με τη γιαγιά. Είναι Παρασκευή. Έχει συννεφιά και βρέχει βρέχει βρέχει πολύ! Ξέκλεψα λίγο χρόνο για να σου πω ότι θυμάμαι τις χθεσινές απανωτές αγκαλιές που ανταλλάξαμε χθες και τα φιλιά που με φόρα μου έδινες.  Αν δεν έπρεπε να έρθω στη δουλειά σήμερα, να είσαι σίγουρη ότι δε θα έσβηνα τις ζωγραφιές με μαρκαδόρο που γέμισες το πρόσωπό μου!!!! Πόσο αστείο μου φάνηκε! Και εσύ ξεκαρδίστηκες στα γέλια ζυμαράκι μου! Και να τα φιλιά και να οι αγκαλιές. Ευγνωμοσύνης. Καλό σαββατοκύριακο σε όλα τα ζυμαράκια του κόσμου!

Τώρα εσύ κοιμάσαι αποκαμωμένη από τις δραστηριότητες της ημέρας... Έγειρες το κεφαλάκι σου δίπλα μου και ήρθε το δειλινό στα ματάκια σου... Σε αυτή τη φωτογραφία είσαι πολύ πολύ μικρούλα... Είναι τραβηγμένη λίγους μήνες αφότου γεννήθηκες ζυμαράκι μου! Είμαι σίγουρη πως όταν μεγαλώσεις θα θες να μάθεις πως ήταν οι μέρες σου και οι μέρες μας όσο ήσουν τοσοδούλα. Αυτή τη φωτογραφία, όπως και πολλές άλλες δικές σου, τις κρατώ για ζεστασιά στην καρδιά μου... Λοιπόν στο θέμα μας! χαχαχαχαχα Σήμερα, 8 Νοεμβρίου 2014, έβρεξε πολύ. Πόσο σε θαυμάζω που δε σε νοιάζει και βγαίνεις έξω και διασκεδάζεις με τις σταγόνες! Πήγαμε βόλτα με το αυτοκίνητο και κάναμε χριστουγεννιάτικες και άλλες αγορές από ένα πολύ μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών και άλλων ειδών. Εγώ πιο πολύ και από εσένα το διασκέδασα! Να, αυτό ήθελα να σου πω: ότι μαζί σου ζω πάλι κι εγώ απο την αρχή. Το διασκεδάζω και νιώθω πάλι παιδί! Βέβαια....δεν κάνω όσες μικρές σκανταλιές κάνεις εσύ...χαχαχαχαχχα τερατάκι μου! Ξ...

Καλό μήνα σε όλα τα ζυμαράκια!!! Είναι Νοέμβριος πια. Κάνει κρύο μπρρρρρρρρ (εντάξει βγάζει και τον θερμούλη ήλιο πού και πού!). Βάλτε σκουφάκια και γαντάκια και να ακούτε τη μαμάκα μικρά μου πλασματάκια! Το Σάββατο που είχαμε πρωτομηνιά Χαρά μου βγήκαμε για τα καθιερωμένα μας ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Όμως, όπως πολύ συχνά με ακούς, έτσι και αυτή τη φορά όλο και κάποιος/κάποια φρόντισε να καταλάβει το χώρο που μας διευκολύνει και εσένα και εμένα σύρουμε το καροτσάκι μας! Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στους 20 μήνες που ειμαστε μαζί αλλά να δες και με τα μάτια σου! Είμαστε μαθημένες πολλές μαμάδες και μπαμπάδες στην άρση βαρών αφού η έννοια του "δημόσιου χώρου" αγνοείται! Εσύ πια ξέρεις πολύ καλά ότι οι ράμπες δεν είναι για τους οδηγούς! Πες το και σε εκείνους να το χωνέψουν! Αφού ολοκληρώσαμε τις αγορές μας (ουφ!) κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης με το λεωφορείο που ειδικά τα σαββατοκύριακα σφύζει από κόσμο! Είναι και το 10ήμερο εκπτώσεων και αυ...

Το καλό με αυτό τον Οκτώβριο μικρή μου είναι πως είναι πολύ γεναιόδωρος. Αφού για να φανταστείς σήμερα που είναι 20 Οκτωβρίου η θερμοκρασία έφτασε στους 26 βαθμους Κελσίου! Έτσι λοιπόν δε χάσαμε την ευκαιρία! Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε! Βουρ για να δούμε το μεγαλύτερο κουλούρι που κατασκεύασαν οι "ψωμούληδες" αρτοποιοί στο Λευκό Πύργο! Εκεί συναντήσαμε τη φίλη μας την Έλσα Κουκουμέρια (που σου δίνει σχεδόν κάθε μέρα το σισαμένιο κουλουράκι σου από το καλύτερο αρτοποιείο της πόλης μας;;;) και τη γλυκιά κόρη της Μυρτώ που σε φωτογράφησε συντροφιά με το γιγάντιο κουλουράκι! Φυσικά και είχε πάρα πολύ κόσμο που περίμενε υπομονετικά να γευτεί ένα κομμάτι από το τεράστιο κουλούρι. Δεν καθήσαμε πολύ γιατί είχαμε και άλλα να δούμε και να απολαύσουμε! Τι είναι αυτό που λατρεύουν μικροί και μεγάλοι; Τι είναι αυτό που μπορεί να χαλάσει και τον πιο υπομονετικό της δίαιτας και της σωστής διατροφής;;;; ΣΟ ΚΟ ΛΑ ΤΑ!!!! Έχουμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη ως το Μάρτιο το...

Τώρα πια το έχεις καταλάβει. Κάθε μήνα στις 9 έχουμε τα λεγόμενα "μηνογενέθλια"! Σε 4 μήνες από τώρα θα κλείσεις δύο χρόνια; Και πότε πέρασαν μου λες; Προς το παρόν μου λες πολλά. Εντάξει δεν καταλαβαίνω πάντα τη γλώσσα σου αλλά νομίζω ότι είμαι επιμελής μαθήτρια. Συνέχισε να εξερευνάς τον κόσμο Χαρά...και μη δίνεις σημασία αν καμιά φορά παραπονιέμαι επειδή πετάς σχεδόν ολα τα πράγματα απο το μπαλκόνι! Ακολουθεί ένα γλυκό σαββατοκύριακο κι έγω σκοπό να επισκεφθούμε την 7η γιορτή μελιού στο πάρκο του πεδίου του Άρεως! Τι λες; Θα έχει καλό καιρό για καροτσάδα και περπατάδα;;;; Φιλάκι μαααααααααααα....!!!!

Το Σαββατοκύριακο έφτασεεεεεεε!!!! Αγαπημένη μας συνήθεια να κάνουμε τις απαραίτητες αγορές και να χαζεύουμε στο super-market! Πηγαίνοντας στο ταμείο πολλές φορές διαπιστώνω ότι έχεις συλλέξει και εσύ τα προϊόντα της αρεσκείας σου!!!!

Υπάρχουν πάρα πολλά blogs μαμάδων, μπαμπάδων και γονέων στο ίντερνετ! Βρήκα αυτή την πολύ γλυκειά εικόνα από το συγκεκριμένο blog και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας! Δεν είναι ό,τι πιο όμορφο να βλέπεις το πλασματάκι σου να κοιμάται; Καλημέρα σε όλες τις μαμάδες και τους μπαμπάδες του κόσμου!

Δεν υπάρχει μαμά που να πηγαίνει στη δουλειά και να μη σκέφτεται το μικρό πλασματάκι της που άφησε στο σπίτι. Μία από αυτές είμαι κι εγώ. Κάθε παιδάκι έχει το χαρακτήρα του. Άλλο εκφράζεται με όλο του το είναι και άλλο προσαρμόζεται με το δικό του τρόπο. Με παίρνεις πλέον χαμπάρι πότε ξυπνάω για να ετοιμαστώ πρωί πρωί για τη δουλειά. Ξέρεις, μικρή μου, έχουν γραφτεί πολλά για τις εργαζόμενες μαμάδες. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Υπάρχουν μαμάδες που εργάζονται και χαίρονται για αυτό, υπάρχουν μαμάδες που εργάζονται και δε χαίρονται για αυτό και υπάρχουν  μαμάδες που δεν εργάζονται και είτε χαίρονται είτε δε χαίρονται για αυτό. Είδες; Είναι τόσο περίπλοκη η ζωή των μεγάλων! Εσύ ένα να θυμάσαι: Είμαι μαμά και χαίρομαι που μπορώ και έχω εργασία και Χαρά! Μια μέρα θα σου εξηγήσω το γιατί ;-) ΥΓ. Μπορεί να το έχεις καταλάβει ήδη.<3 (Φιλάκι, μααααααα)

Για να μην το ξεχάσω, γιατί και αυτό είναι σημαδιακό μαζί με πολλά άλλα, την ημέρα της ονομαστικής εορτής μου, 17 Σεπτεμβρίου 2014 εκεί λίγο μετά τις 21.30 με είπες καθαρά και ξάστερα "μαμάααααα....μαμά...μαμάαααααα". Ζυμαράκι ζυμαρένια μου έννοια μου.

Ξυπνάς με χειροκροτήματα. Κάτι μου ψιθυρίζεις. Μετά μου χαμογελάς. Γιαγκιάγκιιιιιιι είναι το φεγγαράκι (στη γλώσσα σου) Τι επιμονή να φας μόνη σου! Α, ναι! Πλέον στις δουλειές του σπιτιού έχω και εσένα για βοηθό! Α, και για πες μου πώς κάνει το αεροπλανάκι;;;; "Ββββββββββββββββββββββββββ....!" Χαιρετάμε τα αεροπλάνα που έρχονται και φεύγουν. Είναι το νέο σου νανούρισμα για το καλοκαίρι (το χειμώνα δεν ξέρω τι θα κάνουμε!). Ναι, ναι. Εννοείται πως σε αφήνω να προσπαθήσεις να ανοίξεις μόνη σου την πόρτα. Όταν δεις ότι δεν τα καταφέρνεις δίνεις τη σκυτάλη σε εμένα. Χαϊδεύεις τους σκύλους και τι γάτες και στέκεσαι με μεγάλο ενδιαφέρον να χαζέψεις βιτρίνες που έχουν εικόνες με ζωάκια. Τις προάλλες είδες σε μια κουρτίνα ζωγραφισμένο ένα σκυλάκι που φορούσε γυαλιά ηλίου. Μάλλον, έτσι εξηγείται η όρεξή σου να φορέσεις και εσύ τα δικά σου (μετά από καιρό που σου τα είχα αγοράσει και δεν έδινες σημασία). Φυσικά έχεις τρελή αγάπη για τις συσκευές τηλεφώνου και όλο και ...

Λες λογάκια. Τρελαίνεσαι να ακούς παραμυθάκια.  Χτυπάς ρυθμικά τα χεράκια σου για να σου τραγουδήσουμε! Ρουφάς με το καλαμάκι και δίνεις και σε εμένα να πιω! Οπωσδήποτε!!!! Α, ναι! Και τρώμε μαζί! Το βλέμμα αφοσίωσης που έχεις όταν προσπαθείς να πιάσεις μπουκίτσες με το πιρούνι δεν περιγράφεται! Φέτος το καλοκαίρι χάρηκες πολύ με τα θαλασσινά κύματα! Αγκαλιάαααααααααααααααααα...δείχνεις με τα χεράκια σου και αν δεις κάποιο άσχημο όνειρο μες στον ύπνο σου με ψάχνεις "μαμάααααα....μαμμμμμμ..." Αλήθεια, θα μου πεις τι βλέπεις στα όνειρά σου γλυκειά μου; Η μαμά σου στέλνει ένα τεράστιο φιλάκι "μαααααααα". Είμαι σίγουρη ότι θα είσαι ξυπνητή μόλις γυρίσω αργά το μεσημέρι. Γκια! = Τζα! 

Τρέχεις. Δε σε προλαβαίνω! Λατρεύεις τις βόλτες, ό,τι ώρα και αν είναι! Κάνεις ντροπές και βρίσκεις καταφύγιο στην αγκαλιά μου. Μας φιλάς με τρυφερότητα. Μας χαϊδεύεις. Βρίσκεις κατευθείαν παρέα όπου και αν είμαστε. Προσαρμόζεσαι σε κάθε περιβάλλον. Γελάς. Ξεκαρδίζεσαι. Χορεύεις. Μιλάς τη δική σου γλώσσα. Στέλνεις φιλάκια. Χαιρετάς παντού τον κόσμο. Λατρεύεις και χαϊδεύεις τα ζώα τα βαβ και τα πα πα πα παααααα! Ξυπνάς μες στη νύχτα για να δουμε φωτογραφίες σου και να διαβάσουμε το βιβλίο με τα ζωάκια. Τρως στέρεες τροφές μόνη σου όπως και το γάλα σου. Ξεφυλλίζεις βιβλία και περιοδικά. Κρατάς σχεδόν ολόσωστα το στυλό και το μολύβι (αλλά τρως τη σβήστρα του μολυβιού στην άκρη). Λατρεύεις το κρυφτό. Αν έχω ξεχάσει κάτι θα φροντίσεις να μου το θυμίσεις. Σ'αγαπώ.

Η μαμά μου αγαπάει πολύ εμένα και  τη δουλειά της. Κι εγώ αγαπώ τη μαμά μου και  τα χαρτιά της. Μου αρέσει να τα τσαλακώνω και καμιά φορά να τα τρώω. Η μαμά μου δίνει μολύβια (ειδικά) για εμένα και μπορώ να τραβω γραμμές και να κάνω διάφορα σχήματα. Την περασμένη Κυριακή, πήγα μαζί με τη μαμά στη δουλειά της στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο για να ετοιμάσουμε την εκπομπή που λέγεται "Το Νησί της Ναυσικάς". Η μαμά λέει ότι αγαπάει πολύ αυτό το νησί και τη Ναυσικά, τη φίλη και συνάδελφό της. Η Ναυσικά με ξέρει και την ξέρω αλλά δεν έτυχε ακόμη να της μιλήσω κανονικά! Η Ναυσικά με αγαπάει πολύ και εγώ την αγαπώ γιατί περνάει πολύ όμορφα η μαμά μου στο νησί της! Πάντως χαίρομαι που αυτό το νησί είναι κοντά στο σπίτι μας και δεν αργεί η μαμά να επιστρέψει για αγκαλίτσες, βόλτες και φιλάκια. Ετοιμάσαμε λοιπόν κάτι που λέγεται "script" της εκπομπής. Εγώ έπαιζα με τους συναδέλφους της μαμάς και τα πληκτρολόγια πάνω στα γραφεία. Εδώ θα ήθελα να καταγγείλω τη μαμά που δε ...

Οι 16 μήνες σου είναι και δικοί μου. Γιατί μαζί σου είναι αλήθεια πως γεννήθηκα κι εγώ. Και προσπαθώ και θέλω να τα κάνω όλα σωστά. Όλες οι μαμάδες αυτό προσπαθούν. Αυτός είναι ο στόχος τους. Μα, ξέρω πως αυτό δε γίνεται πάντα. Εσύ όμως να ξέρεις ότι κάθε μέρα προσπαθώ και κάθε μέρα αναρωτιέμαι τι δεν έκανα καλά για να το φτιάξω καλύτερα αύριο. Όμως τώρα το καλοκαίρι, θα σε αφήνω να το διασκεδάζεις λίγο περισσότερο με τα νερά που σου αρέσει να τα ρίχνεις πάνω σου. Και τι ωραία η στιγμή που τάχα με βοηθάς να πλύνουμε το μπαλκόνι! Και τι ωραιότερη ακόμη η στιγμή που κάνεις καραμελίτσα το στοματάκι σου για να πιεις νερό με το αγαπημένο σου καλαμάκι! Σε ευχαριστώ Χαρά μου που γέμισες με καραμέλες και ζαχαρωτά την ψυχή μου! "Γκια!" - έτσι λες εσύ το "τζα"! Έρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιι να λιώσω ακούγοντάς το...

Τον συναντάς ξαφνικά χωρίς να είσαι υποψιασμένη. Στην αρχή δε σου φαίνεται και τόσο ενοχλητικός. Αργότερα αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που κάνει μερικές μαμάδες να ρωτούν και να απαντούν από μόνες τους για το μεγάλωμα του δικού σου παιδιού ή ακόμη χειρότερα τι είναι αυτό που τις κάνει να σου περιγράφουν - χωρίς να το ζητήσεις- για το πόσο καλές και σωστές είναι (μα είναι δυνατόν να νιώθεις ποτέ ότι κάνεις το σωστό όσο είσαι μάνα;;;;). 1. "...πάτε βόλτα;;; Δεν είναι ώρα για ύπνο;" (όχι καλή μου...κάθε μωρό έχει το δικό του ρολόι). 2. "...μήπως νυστάζει; τη βλέπω να τρίβει τα χεράκια της στο πρόσωπο..." (όχι καλή μου...μόλις πριν λίγα λεπτά ξύπνησε από έναν τρίωρο βαρβάτο ύπνο). 3. "Τα βγάλατε τα καλτσάκια, ε;" (εχμ...ναι ! Έχει 30 βαθμούς Κελσίου έξω ξέρεις!!!!) 4. "Την κακομαθαίνεις! Τι;;;; Πίνει ακόμη γάλα το βράδυ;;;; Δώσε τσάι να σωθείς!" (πρώτον: δε θέλω να σωθώ! Δεν τίθεται θέμα σωτηρίας!!!! δεύτερον: ακολουθώ τις συμβουλές...

Αυτό πάλι;;;; Όλα μα όλα όλα στο στόμα;;;; Άργησα να γράψω για αυτή σου τη συνήθεια, που βέβαια δεν είναι μόνο δική σου. Έχεις και άλλους ... "συναδέλφους"! Όταν επικρατεί ησυχία στο σπίτι, τότε πια είναι σίγουρο ότι κάτι κατεργάρικο έχεις σκαρώσει. Καλοκαίριασε και σου αρέσει να κάνεις εξερευνήσεις στις γλάστρες του μπαλκονιού! Και πριν προλάβω να τρέξω να σε τραβήξω μακριά από τα χώματα, εσύ τα είχες βάλει ήδη στο στόμα! Νόστιμο ε;;;; Άργησες mommy! Σε ευχαριστώ για τις ασκήσεις ετοιμότητας. Από χθες, 21 Μαϊου αρχίσαμε να μαθαίνουμε σιγά σιγά να καθαρίζουμε τα δοντάκια! Το βρήκες πολύ ενδιαφέρον! Και τι ωραία γεύση που έχει η οδοντόκρεμα! Ξεκαρδίσματα. Χειροκροτήματα. Πρέπει να την προσέξουμε πολύ αυτή τη Δόνα Τερηδόνα!

χαχαχαχαχα Το είδαμε και αυτό! Μιλάς με τον εαυτό σου και αν δε σου αρέσει κάτι εκδηλώνεις τα... "νεύρα" σου! "Αααααααααααααααα!!!!" Στην πολλή μεγάλη φουρτούνα πετάς το μπουκάλι με το γάλα σου και την πιπίλα σου! Βάσανα που έχει και η μωρουδιακή ζωή! Έτσι για να το θυμάμαι, τα "νευράκια" σου τα είδαμε στις 25 Απριλίου 2014. Άντε, επιστρέφει η μαμά στη δουλειά της ανυπομονώντας να μου δώσεις φιλάκια το μεσημέρι . Σε φιλώ αγάπη μου ζυμαρένια μου!

Άνοιξα το περυσινό ημερολόγιο, του 2013, που έγραφα όποτε προλάβαινα κάθε σου κίνηση. Το χέρι μου τυχαία βρέθηκε στις 24 Απριλίου 2013: "Η πρώτη μας βόλτα με το καρότσι" έγραφα... περνά ο χρόνος με Χαρά...  

Τη λέμε "Μ. Εβδομάδα" μικρή μου για να μαθαίνουμε και εμείς οι υπόλοιποι μικροί το μεγαλείο της θυσίας του Χριστούλη μας. Για να μαθαίνουμε να πράττουμε το καλό ακόμη και αν συνθήκες γύρω μας δε βοηθούν. Να θυμάσαι πως  Ανάσταση θα πει: Να βοηθάς τον αδύναμο. Να μάχεσαι για το δίκαιο. Να χαμογελάς και στα δύσκολα. Να λες και να αναζητάς την αλήθεια. Να αγαπάς. Να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Κι εγώ μαζί σου πια τα θυμάμαι καλύτερα και περισσότερο κάθε μέρα. Φως και υγεία σε όλα τα "ζυμαράκια" του κόσμου.  

Κάθε μήνα στις 9 έχουμε τα μηνογενέθλιά σου! Έχουμε και έναν μικρό μαυροπίνακα και σημειώνουμε τον καιρό που περνά και εσύ μεγαλώνεις...μεγαλώνεις...μεγαλώνεις... Τώρα που έγινες 14 μηνών ήθελα να σου πω ότι ο τρόπος που "παραδίνεσαι" στην αγκαλιά μου, θα ήθελα να διαρκέσει για πάντα. Γίνεται; Ήθελα επίσης να σου πω ότι την επόμενη φορά που θα έρθει ο πυρετούλης στο μετωπάκι σου, δε θα πάθω εσωτερικό πανικό. Νομίζω όλες οι μαμάδες το παθαίνουν (χεχεχε). Χμμμ....ήθελα επίσης επίσης επίσης να σου πω ότι εκπλήσσομαι τις στιγμές που θες να κατοχυρώσεις την αυτονομία σου, πιάνοντας και τρώγοντας τροφές μόνη σου με τα χεράκια σου! Να ξέρεις όμως ότι ακόμη είσαι λίγο μικρούλα για να τα φέρεις βόλτα με το κουτάλι για την κρέμα ή τη σούπα. Εσύ όμως να επιμένεις...κάποτε θα το πετύχεις! Επίσης, να σε ρωτήσω κάτι; Πώς ξέρεις και κάνεις ντροπές στο ανδρικό φύλο; χαχαχαχαχαχα! Απόλαυσή μου σκέτη! Είναι πολλά αυτά και άλλα που θέλω να σου πω. Πρέπει όμως να γράψω κάτι ειδήσε...

Είμαστε πια στα μέσα Μαρτίου. Περπατάς πλέον κανονικά. Δοκιμάσαμε πριν λίγες μέρες να κάνεις και μερικά βήματα έξω. Στην αρχή κοκκάλωσες. Κοιτούσες σκεφτική όλο αυτό τον τεράστιο χώρο που απλωνόταν μπροστά σου. "Τόσα τετραγωνικά, θέλω να τα πατήσω όλα!!!!" Νομίζω πως αυτό σκεφτόσουν από μέσα σου, έτσι δεν είναι Χαρά; Χμμμ...δεν άργησες πολύ. Άφησες απαλά το χέρι μου και ξεκίνησες το δικό σου "μπιπ μπιιιιιιιπ!" Μα, τι ορμή είναι αυτή;;;;; Χαχαχαχα Βάου το σκυλάκι! Αααααα...μόλις δεις γατούλες Πήρες σβάρνα όλα τα πλακάκια και κοιτούσες πού και πού τα παπουτσάκια σου. Φυσικά περίμενα πότε θα αποφασίσεις οτι ο ποδαρόδρομος θα λάβει τέλος. Και περίμενα αρκετή ώρα. Όταν πήγαμε στο σπίτι, ήσουν εξουθενωμένη. Αφού να φανταστείς, όταν βγάλαμε τα παπουτσάκια, έστριψες τις πατουσίτσες σου σαν τους μεγάλους "πωπωπω....πολύ κουράστηκα σήμερα μαμά...." Όταν πήγα να σου φέρω το γαλατάκι σου, ήσουν ήδη παραδομένη στον ύπνο... ζζζζζζζζζζζζ....  

Το Σάββατο το περιμένω πώς και πώς. Είναι η μέρα μας. Η μέρα των κοριτσιών. Μια ολόκληρη μέρα ΔΙΚΗ ΜΑΣ. Σα να το ξέρεις και εσύ και ετοιμάζεσαι όλη την εβδομάδα. Το Σάββατο είναι αλλιώς. Και από τότε που ήρθες στη ζωή μας είναι το καλύτερο αλλιώς που θα μπορούσε να μας συμβεί. Βασική προϋπόθεση σήμερα να τελειώσουμε όλες (σχεδόν χιχιχιχ) τις δουλειές του σπιτιού. Θα βάλεις ένα χεράκι πριντσιπέσσα;;;;

Στις 9 Μαρτίου έκλεισες 13 μήνες χαράς και γέλιου! χμμμ....με τη συνοδεία μιας βουλωμένης μύτης! Και ναι! Αυτό είναι το πρώτο σου συνάχι! Προς θεού! Μη σου πειράξει κανείς τη μύτη! Και βέβαια δεν έχω συναντήσει δυσκολότερο πράγμα από το να σου βάζω το φυσιολογικό ορό στη μύτη!!!! Και όλα αυτά, πάνω στις απεργιακές κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών! Ευτυχώς έχουμε προμήθειες για τις πρώτες επισκέψεις της κυρίας Αρρωστούλας. Φιου φιου η μυτίτσα καληνύχτα πιθαμίτσα!

Ω, ναι! Είσαι μια μικρή ξεσκέπαστη! Και πώς καταφέρνεις να βγάζεις και τα καλτσάκια σου, θα μου πεις;;;;; Σε σκεπάζω, ξεσκεπάζεσαι. Το ίδιο ξανά και ξανά. Εντάξει. Το πήρα απόφαση, ότι έτσι θα νυχτο-κοιμόμαστε! "Κάνε μααααα...τη μαμά!" "Μαααααα" μου δείχνεις με τα χεράκια σου και τη φωνούλα σου αμέτρητες φορές... Κάνει "μαααα" και η μαμά στο μαγουλάκι σου. Καληνύχτα ξεσκέπαστη πριντριπέσα!!! Καληνύχτα και σε όλα τα παιδάκια του κόσμου!

Γλυκό μου κοριτσάκι κάθε μέρα  μου  φαίνεσαι διαφορετική! Για πες μου...τι κάνεις ώσπου να έρθω από τη δουλειά και αλλάζεις μέρα με τη μέρα;;;; Ήθελα να σου πω, να ξέρεις...ότι δεν υπάρχει ωραιότερο καλωσόρισμα από το δικό σου κάθε μέρα στην πόρτα. Όπως επίσης, όταν παραδίνεσαι στην αγκαλιά μου για ύπνο, με κάνεις να πιστεύω ότι έχω κάνει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ημέρας!!! Και σε ευχαριστώ για αυτό! Σήμερα, ξετρελάθηκες βλέποντας γατούλες και σκυλάκια στη βόλτα που πήγαμε. Ναι, επίσης ξέχασα να σου πω ότι περπατάς πολύ άνετα (ειδικά μέσα στο σπίτι) και φυσικά δεν αφήνεις χορό για χορό! Καρναβαλάκι μου! Από τη μαμά να θυμάσαι ότι κάθε μέρα που ζούμε είναι ξεχωριστή και δε θα γυρίσει πίσω! Κάθε μέρα είναι ένα δώρο! Θα ήθελα όταν μεγαλώσεις αρκετά, να ρίξεις μια ματιά σε αυτό το κείμενο που βρήκα σε αυτή την ιστοσελίδα :  http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=18178 Έλα να φιλοσοφήσουμε τη ζωή! Και όποτε κάτι σε απασχολεί να ανατρέχεις σ...

Να θυμηθώ...να μην ξεχάσω ότι πλέον περπατάς ολοένα και μεγαλύτερες "διαδρομές" μέσα στο σπίτι.... και ότι απόψε ανταποκρίθηκες τόσο γλυκά στο παραμυθάκι που σου έλεγα. Και βέβαια ότι κρύβεσαι μόνη σου κάτω από το πάπλωμα προτρέποντάς με να σε ψάξω! "Ααααα....αααααα...." σα να ήθελες να μη σταματήσω να σου διηγούμαι. Όνειρα γλυκά σε όλα τα παιδάκια και τους γονείς τους!

Ήταν όλα έτοιμα! Τα ρουχαλάκια σου τα έπλεξε η γιαγιά. Η τούρτα σου σε λευκό και ροζ χρώμα περίμενε υπομονετικά να σβήσεις το πρώτο σου κεράκι! Σου αρέσει τόσο πολύ η επαφή με τον κόσμο. Από αγκαλιά σε αγκαλιά! Αχ, τι ωραία βόλτα!  Μα ήρθε η ώρα να κάνουμε "φουυυυυυυυ" το κεράκι! Τελικά, το φύσηξα εγώ αλλά εσύ έδωσες το μεγαλύτερο γέλιο σου και τα ηχηρά χειροκροτήματά σου! Να σου πω ένα μυστικό; Αμέσως μετά τα γενέθλιά σου, έχεις και τη γιορτή σου! Γερή και καλότυχη Χαρά μου! ΥΓ. Τελικά, μια μέρα μετά τα γενέθλιά σου, μας έδειξες ότι μπορείς και εσύ να κάνεις "φουυυυυυυ". Καληνύχτα μωρό μου σε εσένα και σε όλα τα μωράκια του κόσμου <3

"Είμαστε 50-50..." Δε σοκαρίστηκα. Σχεδόν πάντα όταν κάτι πολύ σοβαρό πρόκειται να συμβεί, δεν πανικοβάλλομαι. Ίσως γιατί δε μεσολαβεί πολύ χρόνος για να το σκεφτώ. "Είμαστε 50-50..." Δεν αναζήτησα λεπτομέρειες και εξηγήσεις. Ήταν μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη και για εμένα, και για εσένα για τον εξαιρετικό γιατρό μας μικρή μου, που μας έφερε στη ζωή και τις δύο. Η διαδικασία γέννησής σου κρίθηκε επείγουσα. Κι εγώ να φανταστείς δεν πολυκατάλαβα πότε βρέθηκα να περπατώ στο διάδρομο μέχρι να φτάσουμε στην αίθουσα τοκετού. Σκεφτόμουν μόνο εκείνο το "50-50" και έλεγα από μέσα μου πως καλύτερα θα ήταν να ήταν 100 ή στη ζωή ή αλλού αλλά μαζί σου. Σκεφτόμουν, πως αν ξυπνούσα δίχως εσένα στην αγκαλιά μου ή αν δεν ήμουν για εσένα η πρώτη ζεστή αγκαλιά, πόσο λάθος θα ήταν όλο αυτό! Μετά, είπα "ο Θεός ξέρει" και από όσο θυμάμαι και από ό,τι μου είπαν ήμουν πολύ συνεργάσιμη μέχρι να δεις το φως. Το φως το είδαμε μαζί. Μαζί γεννηθήκαμε...

Λατρεύεις τις βόλτες και με το αυτοκίνητο! Οι ειδικοί λένε ότι αποτελούν ένα από τα αποτελεσματικότερα "υπνωτικά" για τα μωρά και έτσι ακριβώς είναι! Απόψε, πήγαμε μια σύντομη βόλτα με το αμάξι. Δεν μπορούσαμε να την αποφύγουμε άλλωστε! Έφτασες μόνη σου μέχρι την πόρτα! χαχχαχαχαχαχαα! Σου αρέσει να κοιτάς από το παράθυρο όλες τις εικόνες που έρχονται στα ματάκια σου. Σου αρέσουν όμως και όλα τα κόκκινα και κίτρινα φωτάκια που λαμπυρίζουν μέσα στο αυτοκίνητο. Μετά από λίγη ώρα, τα ματάκια αρχίζουν να κατεβάζουν τα "ρολά" τους. Έτσι έγινε και απόψε. Όνειρα γλυκά πριντσιπέσα! ΥΓ. Να ξέρεις, κλείσαμε την τούρτα σου για τα πρώτα σου γενέθλια που θα γιορτάσουμε την Κυριακή! 

Και να που σήμερα έκανες μόνη σου 5 βήματα! Και αργότερα άλλα 3! Δε θες να σε βλέπουμε την ώρα που τα επιχειρείς. Θες να τα συνειδητοποιείς μόνη σου! και φυσικά μετά χειροκροτείς από χαρά! Γλυκιά μου! Έχεις τόση ενέργεια που το βράδυ κορυφώνεται! Κι ενώ τα ματάκια σου δηλώνουν δύση, εσύ επιμένεις λες και θες να ρουφήξεις κάθε λεπτό της ημέρας. Χμμ...μήπως δε θες να μας αποχωριστείς μέσα στα βαμβακάκια του ύπνου;;;; ποιος να ξέρει.... "Μελισσούλα, μελισσούλα με την κίτρινη βρυσούλα μέλι φέρε μου να φάω κι ύστερα όπου θέλεις πάω μελισσούλα μελισσάκι σε ένα γλυκό λουλουδάκι μελισοούλα μελισσώ πόσο πόσο σ'αγαπωωωωωω" Αυτό ήταν ένα δικό μου νανούρισμα που σκέφτηκα σε μια στιγμή "πανικού" όταν ήσουν λίγο πιο μικρή και δε σε έπαιρνε ο ύπνος... και σήμερα λοιπόν που δυσκολευόσουν, τη μελισσούλα ξανατραγουδήσαμε σιγανά...Και να τα ματάκια άρχισαν να κλείνουν....Όμως να! Όρθια ξανά! χαχαχαχαχαχαχαχχαχα Μετά πάλι τα ματάκια ά...

Καλό μήνα μπαμπίνααααα (ναι, ξέχασα να σου πω ότι αυτό είναι ένα ακόμη χαϊδευτικό όνομα για εσένα). Νομίζω μικρή μου πως με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις. Αν και είσαι πολύ μικρή για να μιλάμε για μαθήματα και σχολεία ακόμη, πιστεύω ότι το σχολείο δεν τελειώνει ποτέ. Ειδικά για εμάς τους "μεγάλους". Χμμμ...πολύ θα ήθελα τη γνώμη σου, να μου πεις "τι σόι" μαμά είμαι; Φυσικά ποτέ δεν ξέρω αν κάνω το σωστό. Όλο αναρωτιέμαι τι είναι πιο σωστό για εσένα; Όμως δεν παθαίνω πανικούς για απλά πράγματα.  Έτσι έπραττε και η δική μου μαμά (η γιαγιά σου). Για ζητήματα απλά, που έχουν λύση, δεν αγχωνόταν ποτέ. Έτσι, δεν αγχώνονταν και τα παιδιά της. Για τα σημαντικά, κρατούσε την ψυχραιμία της και έβλεπε πώς μπορεί να διοχετεύσει την ενέργειά της για να λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα. Και σήμερα, όπως συνηθίζουμε κάθε Σάββατο, βγήκαμε για την καθιερωμένη βόλτα μας με το καροτσάκι. Ήρθε και η γιαγιά μαζί μας. Όσο εσύ κοιμόσουν, εμείς διαλέγαμε κάπο...