Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νανουρίσματα και του ύπνου τα καμώματα.

Και να που σήμερα έκανες μόνη σου 5 βήματα! Και αργότερα άλλα 3! Δε θες να σε βλέπουμε την ώρα που τα επιχειρείς. Θες να τα συνειδητοποιείς μόνη σου! και φυσικά μετά χειροκροτείς από χαρά!

Γλυκιά μου!

Έχεις τόση ενέργεια που το βράδυ κορυφώνεται!
Κι ενώ τα ματάκια σου δηλώνουν δύση, εσύ επιμένεις λες και θες να ρουφήξεις κάθε λεπτό της ημέρας. Χμμ...μήπως δε θες να μας αποχωριστείς μέσα στα βαμβακάκια του ύπνου;;;;

ποιος να ξέρει....

"Μελισσούλα, μελισσούλα
με την κίτρινη βρυσούλα
μέλι φέρε μου να φάω
κι ύστερα όπου θέλεις πάω
μελισσούλα μελισσάκι
σε ένα γλυκό λουλουδάκι
μελισοούλα μελισσώ
πόσο πόσο σ'αγαπωωωωωω"

Αυτό ήταν ένα δικό μου νανούρισμα που σκέφτηκα σε μια στιγμή "πανικού" όταν ήσουν λίγο πιο μικρή και δε σε έπαιρνε ο ύπνος...

και σήμερα λοιπόν που δυσκολευόσουν, τη μελισσούλα ξανατραγουδήσαμε σιγανά...Και να τα ματάκια άρχισαν να κλείνουν....Όμως να! Όρθια ξανά!

χαχαχαχαχαχαχαχχαχα

Μετά πάλι τα ματάκια άρχισαν να κλείνουν και σκέφτηκα εκείνη την ιστορία με τον "Κύριο Ύπνο" που έφυγε από το δάσος γιατί τα ζωάκια δεν τον δέχονταν όταν ερχόταν το βράδυ. Έτσι, λοιπόν, απογοητευμένος ο Κύριος Ύπνος πήγε σε άλλο δάσος να κοιμίσει άλλα ζωάκια. Τα ανυπάκουα ζωάκια όμως άρχισαν να κουράζονται...Αποφάσισαν λοιπόν να στείλουν κάποιον να βρει και να φέρει πίσω τον Κύριο Ύπνο στο δάσος τους, ώστε να μπορούν να πάρουν δυνάμεις για την επόμενη ημέρα. Ο κύριος Ύπνος επέστρεψε στο δάσος χαρούμενος και τα ζωάκια του υποσχέθηκαν πως δε θα τον κακοκαρδίσουν ξανά!

Κάπως έτσι, έκλεισαν και τα δικά σου ματάκια απόψε!

Όνειρα γλυκά σε όλα τα παιδάκια!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...