Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μητρικός ανταγωνισμός! Ευχαριστώ! Όχι!

Τον συναντάς ξαφνικά χωρίς να είσαι υποψιασμένη.
Στην αρχή δε σου φαίνεται και τόσο ενοχλητικός.
Αργότερα αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που κάνει μερικές μαμάδες να ρωτούν και να απαντούν από μόνες τους για το μεγάλωμα του δικού σου παιδιού ή ακόμη χειρότερα τι είναι αυτό που τις κάνει να σου περιγράφουν - χωρίς να το ζητήσεις- για το πόσο καλές και σωστές είναι (μα είναι δυνατόν να νιώθεις ποτέ ότι κάνεις το σωστό όσο είσαι μάνα;;;;).

1. "...πάτε βόλτα;;; Δεν είναι ώρα για ύπνο;"

(όχι καλή μου...κάθε μωρό έχει το δικό του ρολόι).

2. "...μήπως νυστάζει; τη βλέπω να τρίβει τα χεράκια της στο πρόσωπο..."

(όχι καλή μου...μόλις πριν λίγα λεπτά ξύπνησε από έναν τρίωρο βαρβάτο ύπνο).

3. "Τα βγάλατε τα καλτσάκια, ε;"

(εχμ...ναι ! Έχει 30 βαθμούς Κελσίου έξω ξέρεις!!!!)

4. "Την κακομαθαίνεις! Τι;;;; Πίνει ακόμη γάλα το βράδυ;;;; Δώσε τσάι να σωθείς!"

(πρώτον: δε θέλω να σωθώ! Δεν τίθεται θέμα σωτηρίας!!!!
δεύτερον: ακολουθώ τις συμβουλές του παιδιάτρου μου, που λέει πως όταν ένα βρέφος πεινάει ΠΡΕΠΕΙ να τρώει!!!!'
τρίτονν: απολαμβάνω τη διαδικασία να της δίνω το γαλατάκι της!).

5. "...σαν πολύ δεν την αγκαλιάζετε;;;; Εγώ τις έκοψα τις πολλές αγκαλιές. Φοβήθηκα μήπως την κακομάθω).

(...κι όμως: η αγκαλιά είναι το βασικό "συστατικό" και για ένα ισορροπημένο μωρό, παιδί και ενήλικα! Ας μην είμαστε τσιγκούνηδες με την πιο όμορφη πλευρά της ζωής!).

6.  "Την πάτε σε παιδική χαρά; Τις εμπιστεύεστε; Εμείς τις αποφεύγουμε!"

(Σέβομαι την επιλογή σας αλλά ΕΜΕΙΣ τις εμπιστευόμαστε, ειδικά αυτές που έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα και δεν είναι λίγες στη γειτονιά μου!

7. "Έπιασε κάτι βρώμικο με τα χέρια της! Δεν αρκούν τα υγρομάντηλα για να καθαρίσει!"

(Το ξέρω! Επιστρέφουμε στο σπίτι ξέρετε για το βασιλικό της μπάνιο...)

8. Ακόμη πιπίλα;;;;

(Εδώ δεν απαντάς καν. Άλλωστε τι να απαντήσεις. Έχει προλάβει ήδη και έχει αφαιρέσει την πιπίλα ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ από το στόμα του παιδιού σου!)

Μαμάδες- μπαμπάδες - γονείς : ηρεμία, ψυχραιμία και αγάπη.
Είμαι "νέα" στο χώρο και θέλω να τον απολαύσω ακολουθώντας βέβαια τους κανόνες με ό,τι είναι σωστό για το πλασματάκι μου.

Γιατί κάτι που είναι σωστό για το δικό σου παιδί δε σημαίνει ότι είναι σωστό και για το παιδί της διπλανής

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει "μωρο-τυφλο-σούρτης".

Θα έχανε τόσα πολλά από τη συναρπαστικότητά του αυτό το...ταξίδι!

Με αγάπη
μαμά Σοφία.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...