Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα Σαββατοκύριακο με τα όλα του!

Καλό μήνα σε όλα τα ζυμαράκια!!!
Είναι Νοέμβριος πια. Κάνει κρύο μπρρρρρρρρ (εντάξει βγάζει και τον θερμούλη ήλιο πού και πού!).

Βάλτε σκουφάκια και γαντάκια και να ακούτε τη μαμάκα μικρά μου πλασματάκια!

Το Σάββατο που είχαμε πρωτομηνιά Χαρά μου βγήκαμε για τα καθιερωμένα μας ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Όμως, όπως πολύ συχνά με ακούς, έτσι και αυτή τη φορά όλο και κάποιος/κάποια φρόντισε να καταλάβει το χώρο που μας διευκολύνει και εσένα και εμένα σύρουμε το καροτσάκι μας! Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στους 20 μήνες που ειμαστε μαζί αλλά να δες και με τα μάτια σου!



Είμαστε μαθημένες πολλές μαμάδες και μπαμπάδες στην άρση βαρών αφού η έννοια του "δημόσιου χώρου" αγνοείται! Εσύ πια ξέρεις πολύ καλά ότι οι ράμπες δεν είναι για τους οδηγούς! Πες το και σε εκείνους να το χωνέψουν!

Αφού ολοκληρώσαμε τις αγορές μας (ουφ!) κατευθυνθήκαμε στο κέντρο της πόλης με το λεωφορείο που ειδικά τα σαββατοκύριακα σφύζει από κόσμο! Είναι και το 10ήμερο εκπτώσεων και αυτό δελεάζει κάπως την κατάσταση!

Αναγκαστήκαμε να κατεβούμε σε άλλη στάση, πέραν του προορισμού μας. Περπατήσαμε αρκετά ώσπου βρεθήκαμε στη γιορτή βιβλίου εντός της ΔΕΘ. Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Β.Ελλάδος μας είχε "κεράσει" χιλιάδες βιβλία! Αγοράσαμε πολλά παιδικά παραμύθια και φυσικά αυτό που το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον! Κοίτα!


Θα γράψουμε και εμείς εφέτος γράμμα στον Αη-Βασίλη και θα τον κεράσουμε και χριστουγεννιάτικο μπισκότο! Ε;

Περάσαμε πολύ όμορφα με τη βόλτα μας στην πόλη ώσπου έφτασε η ώρα του γυρισμού και νασου πάλι τα εμπόδια. Αυτή τη φορά στη στάση του λεωφορείου φαρδιά πλατιά παρκαρισμένα ΙΧ!



Εσύ πλέον γνωρίζεις ότι οι στάσεις των λεωφορείων ανήκουν στα λεωφορεία και στους επιβάτες! Πες στον Αη Βασίλη να κάνει κάτι!!!!

Μας βοήθησε μια κυρία να επιβιβαστούμε στο αστικό. Να είναι καλά!
Σε όλη τη διαδρομή σου έλεγα πως την επόμενη μέρα, την Κυριακή θα περάσουμε τέλεια στον υπέροχο χώρο του Art2Art! Ένα εργαστήρι μάθησης και δημιουργικής έκφρασης!

Τώρα που σου γράφω είναι Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014 και μόλις γυρίσαμε από το διαδραστικό παραμύθι "Τρεις αδελφούλες είμαστε" παρέα με τις Τρίλιες! 


Γύρισες και εσύ το γαϊτανάκι με την κορδέλα σου!


Περνάμε υπέροχα στο ζεστό χώρο που έφτιαξε η καλή μας φίλη Σίσσυ Μονσπαρτ! Σήμερα και εμείς οι γονείς πήραμε τα βραχιολάκια των Χριστουγέννων!


Γλυκό μου ζυμαράκι ξέρεις πόσες μέρες μεσολαβούν για τα Χριστούγεννα;;;

ΥΓ. Αγκαλίτσες σε όλα τα ζυμαράκια του κόσμου!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...