Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ψωμούλης και ο χτενούλης!

Και τώρα θα πάρω το λόγο εγώ!
Αφού τόσο καιρό η μαμά ξέχασε να γράψει για τους ανθρώπους της γειτονιάς μας που τους αγαπώ πολύ! Και εκείνοι με αγαπούν και σε κάθε ευκαιρία παίζουμε και γελάμε!
Στη γειτονιά μας υπάρχει το καλύτερο αρτοποιείο!
Τι ποιο;;;;
Το αρτοποιείο Κουκουμέρια!

 Κοιτάξτε! Δεν είναι η τελειότερη χριστουγεννιάτικη βιτρίνα;;;;
Όταν τα βράδια "γκρινιάζω" κάνω νόημα στη μαμά να με πάει εκει για να μιλήσω με τον ψωμούλη! Βέβαια, η βιτρίνα είναι διαφορετική κάθε φορά. Ας πούμε στην επέτειο του ΟΧΙ η ψωμο-βιτρίνα στολίστηκε ως εξής:




Η κυρία Έλσα είναι η βασίλισσα του ψωμιού της περιοχής μας! Και έχει και μια πριγκίπισσα κόρη, τη Μυρτώ! Είναι οικογενειακή επιχείρηση, όπως μου είπε η μαμά με πολύ μεγάλη ιστορία! Αφού να φανταστείτε και η μαμά μου αγόραζε ψωμάκι από εκεί όταν ήταν παιδάκι!

Η κυρία Έλσα, πάντα μου δίνει τα αγαπημένα μου μπισκοτάκια όταν με βλέπει. Η μαμά λέει ότι δεν κάνει να τρώω πολλά μπισκότα αλλά για κοιτάξτε! Μπορείτε εσείς να αντισταθείτε;;;


Α, ξέχασα να σας πω ότι η κυρία Έλσα φιλοτέχνησε τα μπισκοτάκια της βάφτισής μου!

Σε λίγο καιρό, λίγες μέρες μετά τα γενέθλιά μου, γιορτάζουμε κάποιον κύριο Βαλεντίνο και η κυρία Έλσα θα γεμίσει το αρτοποιείο με καρδούλες!







 Η μαμά λέει ότι προσέχει τη διατροφή της και η αλήθεια είναι ότι έχασε αρκετά κιλά (που ελπίζει να μην ξαναβάλει). Παρόλα αυτά, καμιά φορά κάνει και εκείνη την παρασπονδία της και την ακούω να κάνει "μιαμ μιαμ μιαμ" με αυτές τις φατσούλες:

Γελάω πολύ όταν ακούω τη μαμά να ρωτά την κυρία Έλσα "αυτό...πόσες θερμίδες λες να έχει;;;;" χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Σε λίγες μέρες θα έρθει και το Πάσχα και είμαι σίγουρη ότι η κυρία Έλσα θα φτιάξει και πασχαλίτσες από σοκολάτα!





Σας είπα οτι μόνο σε αυτό το αρτοποιείο θα γευτείτε το καλύτερο τσουρέκι; Πολύ θα ήθελα μια μέρα να παίξω με το ζυμάρι του πριν ψηθεί!

 Επίσης, μια μέρα είδα τη μαμά να τρώει και αυτό το υπέροχο κόκκινο κέικ! Λέγεται redvelvet cupcake!

Εννοείται πως από εδώ αγοράζουμε το πιο νόστιμο κουλούρι Θεσσαλονίκης και αμέτρητα άλλα βουτήματα για τον καφέ (ειδικά για τη γιαγιά), γλυκά και αλμυρά καλούδια!

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να προτείνω στη μαμά να μείνουμε και εμείς σε ένα ψωμο-σπιτάκι! Τι καλά!

Αλλάζω τώρα χρώμα και θα σας μιλήσω για το φίλο μου τον χτενούλη!
Με αυτό τον κύριο ασχολείται εδώ και χρόνια η αγαπημένη μου φίλη Φρύνη. Το κομμωτήριό της είναι απέναντι από το σπίτι μας και μπορώ να πω ότι είναι το αγαπημένο μου στέκι! Είναι τόσο όμορφο και τέλεια διακοσμημένο από τα χεράκια της Φρύνης και της βοηθού της! Σίσσυ τη λένε! Και με αγαπάει και εκείνη πάρα πολύ! Επίσης, να θυμηθώ να μην ξεχάσω πως η Φρύνη με χτένισε στη βάφτισή μου και πάντα οι δυο καλές μου φίλες μου φτιάχνουν τα τσουλουφάκια μου όταν με βλέπουν! Τι ωραία!

Η μαμά λέει ότι όποτε πάει στο κομμωτήριο της Φρύνης χα....λα....ρώ...νειιιιιι. Μήπως αυτό οφείλεται στα μαγικά χεράκια της Σίσσυς που της κάνει μασάζ στο κεφάλι;;;;
  
 Η μαμά, κάθε φορά που πάμε στη Σίσσυ και τη Φρύνη, μου λέει να μην πειράζω τα πράγματα που βλέπω! Μα δε γίνεται!!!!
 
Η Φρύνη και η Σίσσυ λένε "άσε το κορίτσι μας να κάνει ο,τι θέλει" και εγώ φουσκώνω από περηφάνεια! Να, για να μάθεις μαμά! χαχαχαχαχαχαχ

Ειδικά, τα καλοκαίρια που έχει καλό καιρό τρέχω μέσα και έξω! Εεεεεπ! Μη χάσω και το ραντεβού μου, ε;;;;

Α, ναι! Πριν τελειώσω το κείμενό μου, ήθελα να σας δείξω μια φωτογραφία της μαμάς μου, που μου αρέσει πολύ! Η Σίσσυ τη φωτογράφησε την περίοδο των Χριστουγέννων!



 Τη Φρύνη και τη Σίσσυ τις αγαπώ πολύ! Καμιά φορά κάνω πείσματα σαν παιδάκι (το φοβερό 2χρονο!) όμως δε με παρεξηγούν!
Η μαμά λέει ότι η Φρύνη και η Σίσσυ είναι το καλύτερο και πιο γλυκό απάγγειο της γειτονιάς μας...
Τι είναι απάγγειο;
Μου εξηγεί βέβαια η μαμά και σαν κάτι να κατάλαβα.

"Η αγκαλιά της Φρύνης και της Σίσσυς" λέει το λεξικό της μαμάς...

 ΥΓ. Η μαμά παραδέχτηκε ότι αυτό το κείμενο έπρεπε να το είχε γράψει εδώ και καιρό. Οι εκλογές την ερχόμενη Κυριακή και το φορτωμένο πρόγραμμα δεν τις το επέτρεψαν να το κάνει εγκαίρωε. Έτσι, τη διευκόλυνα εγώ!

Καλά δεν έκανα;
Γεια σου μαμαάααααααα!


Σχόλια

  1. Καλημέρα φίλη μου,

    Ένα βραβείο Liebster σε περιμένει στο https://myfortysomethingworld.wordpress.com/2015/01/22/%CE%BA%CE%B9-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B5-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-liebster-%CE%B5%CF%85%CF%87/.

    Για να γνωριζόμαστε σιγά σιγά!

    Σε φιλώ,
    Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...