Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βραβεύτηκαν οι "παντοτινές αγκαλιές" μας!!!

Αγαπημένο μου ζυμαράκι καλημέρα!
Αν και έφτασα κάπως αργοπορημένη στη δουλειά (για τα δικά μου δεδομένα) με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη που με έκανε να πετάξω από χαρά!

Βραβεύτηκε το blog μας! Βραβεύτηκαν οι "παντοτινές αγκαλιές μας"!!!! Θα σου τα πω το μεσημέρι που θα γυρίσω στο σπίτι!

Τώρα όμως μικρή πρέπει να ενημερώσω το ημερολόγιο μας! Πριν πέσει η πολλή δουλειά!
Είμαι τόσο χαρούμενη λοιπόν!
Πήραμε βραβείο!
Το λεγόμενο Liebster Award. Ένα εικονικό βραβείο που χρησιμεύει για να εξαπλωθούν αλυσιδωτά και να γίνουν γνωστά blogs με λιγότερους από 200-300 followers. Με το που μπήκα στην παρέα των μαμαδο-blogs,το όμορφο blog fridayafter.wordpress.com  μου έκανε την τιμή να μου απονείμει ένα βραβείο και την ευχαριστώ τόσο πολύ! Άρχισε πολύ θετικά η εβδομάδα!
 


Οι κανόνες του βραβείου είναι οι εξής:

 1) Ευχαριστείτε τον blogger που σας έχει προτείνει και θα αναρτάτε τη διεύθυνση του blog του. Συμπεριλάβετε στην ανάρτησή σας το εικονίδιο του Liebster award είτε με αντιγραφή και επικόλληση, είτε χρησιμοποιώντας το σαν widget ή gadget.

2) Απαντήστε σε 10 ερωτήσεις που θα σας θέσει ο blogger o οποίος σας απένειμε το βραβείο.

 3) Προτείνετε άλλα 10 blogs με λιγότερους από 200-300 followers και συντάξτε μία λίστα ερωτήσεων για τα blog αυτά που οι κάτοχοι τους θα πρέπει να απαντήσουν.

 4) Αναρτήστε την υποψηφιότητα για το βραβείο σε κάθε ένα από τα 10 blogs που έχετε επιλέξει και παρέχετε ένα link του post σας ώστε να ενημερωθούν οι κάτοχοι σχετικά το βραβείο Liebster σε περίπτωση που δεν το γνωρίζουν.

Αρχίζουμε λοιπόν!

1) Γιατί ξεκινήσατε το blog;

Από τότε που ήρθε στον κόσμο η κόρη μου ήθελα να καταγράψω όσο το δυνατόν συχνότερα κάθε μου σκέψη ή κάθε μας μέρα. Κάτι σαν ηλεκτρονικό ημερολόγιο. Σκέφτηκα πως σίγουρα κάποτε θα αρχίσει να με ρωτά "μαμά, τι έκανα μικρή;;;" και θα ήταν πολύ όμορφο να έχω συγκεντρωμένες σχεδόν όλες μας τις δραστηριότητες και τις αναμνήσεις. Συν τοις άλλοις γράφω και τις δικές μου σκέψεις, απορίες και απόψεις για τη μητρότητα και είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σε αυτή την τεράστια ομάδα των μαμάδων bloggers!
2. Πείτε μας λίγο τις σας ενθουσιάζει;

Η αμεσότητα που έχουν κάποιες σκέψεις μου...το ότι και άλλες μαμάδες βρίσκουν κάτι κοινό με εμένα...ότι ένα κείμενο μπορεί να εξαπλωθεί και να ευαισθητοποιήσει και άλλους γύρω μου.
3. Γιατί πιστεύετε ότι τα σχόλια και η επικοινωνία βοηθούν τους bloggers και με ποιο τρόπο;

Είναι απαραίτητα τα σχόλια και η επικοινωνία γιατί έτσι "συνδεόμαστε" καλύτερα!

4. Για ποια πράγματα μιλάτε στο blog σας;

Γράφω και καταγράφω κάθε μου σκέψη, δραστηριότητα και οτιδήποτε με απασχολεί από τη στιγμή που έγινα μαμά. Επίσης, οτιδήποτε αφορά τους γονείς και τα παιδιά, οτιδήποτε σχετίζεται με την παιδική ηλικία και τη γονεϊκή ιδιότητα!

5. Έχετε δημιουργήσει μια  φιλική σχέση με άλλους bloggers; Έχετε γνωριστεί ποτέ προσωπικά;

Σε προσωπικό επίπεδο όχι! Φιλική σχέση έχει δημιουργηθεί ωστόσο μέσα από την ηλεκτρονική επικοινωνία και αυτό είναι πολύ συγκινητικό!

6. Πώς φαντάζεστε το blog σας σε δυο χρόνια; Τι θα θέλατε να δείτε να μεγαλώνει / να αλλάζει και με ποιο τρόπο;

Θα ήθελα να γράφω κι εγώ πιο συστηματικά. Φαντάζομαι πως αυτή είναι η νούμερο 1 έγνοια κάθε μαμάς-blogger! Θα ήθελα να γίνει πιο γνωστό το blog μου και να ανταλλάσσουμε ακόμη περισσότερες ιδέες και προτάσεις με τις μαμαδο-συναδέλφισσες!

7. Τι είναι αυτό που κάνετε καλύτερα;

Δεν ξέρω! Νομίζω πως για αυτό καλύτερα θα απαντήσουν όσοι με διαβάζουν!

8. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;

Τις περισσότερες φορές βρίσκω χρόνο να γράφω πολύ νωρίς το πρωί στη δουλειά ή πολύ αργά τα βράδια του Σαββάτου. Σίγουρα θα ήθελα περισσότερο χρόνο όμως!

9.Πώς γεννιούνται τα posts σας;

Κάθε post μπορεί να προκύψει από μια ξαφνική ή "προμελετημένη" έμπνευση. Μπορεί να σκεφτώ κάτι όση ώρα είμαστε με τη μικρή στο supermarket, σε μια βόλτα μας, σε μια δραστηριότητα που κάνουμε μαζί...μια εικόνα, μια φράση...οτιδήποτε!

10. Ευχές για τον αναγνώστη.

Εύχομαι να πληθύνουν τα μαμαδο-blogs. Να διευρυνθεί αυτή η υπέροχη ομάδα των μαμάδων που εκτός όλων των άλλων γράφουν και καταγράφουν με τη δική τους ματιά όσα συμβαίνουν στον κόσμο τους και στον κόσμο γενικότερα!

Είμαι σχετικά νέα στο χειρισμό του blogging. Θα προτείνω άλλα 10 blogs για το Liebster Award ανεξαρτήτως αριθμό followers!

1. mommytiagala.wordpress.com της Γαλάτειας
2. crocheandcook.blogspot.gr της Πωλίνας
3. www.sundayspoon.gr της Αναστασίας
4. http://tosodoulika.blogspot.gr της Μερσίνης
5. Mycookingsecrets.com της Κρυσταλλιας
6. 31ebdomades.blogspot.gr της Κελλυς
7.fifirixtra.blogspot.gr της Ιφιγένειας
8.http://handymamacrafts.blogspot.gr της Κωνσταντίνας
9.http://koritsimalama.blogspot.gr της Ευτέρπης
10.www.dairy-free.eu της Κωνσταντίνας



Σχόλια

  1. Αν και παλιότερα είχα παραλάβει αυτό το βραβείο σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες <3 Περισσότερο όμως σε ευχαριστώ γιατί με αυτή σου την κίνηση σε έμαθα. Γλυκιά μανούλα με tosodouliko και εσύ :) Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και πάντα να δίνεις και να παίρνεις πολλές, ζεστές και αληθινές αγκαλιές!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ, Σοφία μου, για το βραβείο και σου εύχομαι να τα εκατοστήσεις τα βραβειάκια σου! Πολύ ενδιαφέρουσες οι απαντήσεις σου! Μου έδωσαν την ευκαιρία να μάθω άλλη μια μαμαδομπλόγκερ λίγο καλύτερα! :-)
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και η δική μου χαρά δεν περιγράφεται!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ πολύ για το βραβείο! Καλώς σε βρήκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σ' ευχαριστώ κι εγώ πάρα πολύ!!!! Θα το δεχτώ μετά χαράς φυσικά!!!!!!!!!!
    Φιλιά πολλά και καλώς σε βρήκα κι εγώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...