Πρωτοχρονιά 2015!

Μου φαίνεται τόσο περίεργο και μαγικο ταυτόχρονα!

Πέρασαν σχεδόν δυο χρονια απο τη γέννηση σου!

Περάσαμε υπέροχα Χαρά μου! Ακουσαμε και το cd με τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που τα είχα "αχτι"!!!

Ε; Πώς ειπες; Τι είναι αχτι;;;

Θα σου πω αλλη φορά. Χμμμμμ πες πως είναι αυτο που κανεις κι εσύ οταν θες κάτι πολύ!

Είχε πολύ κρύο αυτές τις ημερες Χαρά μου. Αλλά δε μας πτόησε καθόλου! Ήπιαμε και τον ας πούμε " τελευταίο " καφέ της χρονιας στο αγαπημένο μας στέκι στην πλατεια Αριστοτέλους και ξαναφτιάξαμε μπισκοτακια για τον Αη Βασίλη!

Μοσχομυρισε και παλι το σπίτι μας!
Το βράδυ της Πρωτοχρονιας το περάσαμε στη γιαγιά μας.
Είχες ξετρελαθει απο νωρίς απο τα πυροτεχνήματα που άκουγες!
Μπαμ μπαμ χαχαχαχαχα
Αντε άντε γιαγιαααααααα
Άντε άντε παππουυυυυυ

Η χαρά της ζωής ειναι όλα τα ζυμαρακια του σύμπαντος.
Να είστε γερά και τυχερά όλα! Λίγο πριν σε πάρει στην αγκαλιά του ο κύριος Ύπνος βγαλαμε και μια selfie οικογενειακη. Εσύ, εγώ, η προγιαγιά σου και ο προπάππους σου!

Η γιαγιά Θάλεια ηταν στο ρολο του φωτογράφου Αχαχαχαχα.
Να θυμηθω να σου πω οτι κοιμήθηκες αγκαλιά με τα παιχνίδια σου. Μάλιστα με το αγαπημένο σου εκπαιδευτικό σκυλακι ξυπνησες και επαιξες στις 5 το πρωι!!!! Μετα ξανακοιμηθηκες!

Καλη χρονιά γλυκιά μου ζυμαρενια!
Και σε ολα τα ζυμαρακια του σύμπαντος!
Υγεια, αγάπη και καλοσύνη!

ΥΓ. Σήμερα σου γράφω απο το κινητό. Και ηταν ένας άθλος καθώς κοιμάσαι πανω μου! Αλλά η τεχνολογία βοηθά τις μαμαδες και τους Μπαμπάδες!

Φιλάκια
Η μαμά

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία! Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο . Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη. Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο. Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Διαβάστε περισσότερα

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς; Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι"

Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε. Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Διαβάστε περισσότερα

Forever Hugs

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου