Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ευσυγκίνητη μαμά σου!

Είναι Παρασκευή μεσημέρι, σε λίγο τελειώνω από τη δουλειά.
Ήθελα να σου πω ότι είσαι η πρώτη μου σκέψη και η πρώτη ευχή (που λέει και ένα ΥΠΕΡΟΧΟ τραγούδι με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη).

Η επικαιρότητα της εβδομάδας περιλαμβάνει τις ετοιμασίες για το πάρτυ γενεθλίων για τα 2 χρόνια σου!

2 χρόνια;;;;;
2 χρόνια;;;;!!!!!
Πότε πέρασαν δυο χρόνια;
(Τι πότε πέρασαν ρε μαμά;)

Φεύγουν τα χρόνια κι όλα αλλάζουν όλαααααα (που λέει πάλι ένα άλλο τραγούδι). Πολλές φορές μιλάω με τίτλους τραγουδιών. Θα το δεις στην πορεία ;-)

Λοιπόν....χθες κλείσαμε το χώρο όπου θα "ξετρελαθούμε" μικροί και μεγάλοι!

Ένας υπέροχος χώρος για παιδιά με ειδική "μέριμνα"
 και για μεγάλους χαχαχαχαχαχαχαχα

Είμαστε σε φάση που γράφουμε τις προσκλήσεις μας!
Σε λίγες μέρες θα καταλήξουμε και στην τούρτα!

Εκτός από τους δικούς σου φίλους θα έρθουν και δικοί μου! Κάποιοι πολύ καλοί συνάδελφοι που εκτιμώ και αγαπώ!

Χμμμμμ....ξέρεις κάτι;
όταν σε έβλεπα χθες να παίζεις, όση ώρα μιλούσα με τον υπεύθυνο του χώρου για τις ετοιμασίες, συγκινήθηκα τόσο πολύ! Ήμουν έτοιμη να κλάψω μπροστά στον ξένο άνθρωπο αλλά κρατήθηκα!

Συγκινήθηκα που σε έβλεπα να παίζεις με τα άλλα παιδάκια αλλά και μόνη σου, όταν εκείνα έφυγαν. Συγκινήθηκα που σε είδα να κοιτάς με καλοσύνη την υπεύθυνη του χώρου για να σε βοηθήσει να μπεις στην "πισίνα" με τις μπάλες.

Το βράδυ που βγήκαμε στο μπαλκόνι κουκουλωμένες για να δούμε τα αεροπλάνα που έρχονται και φεύγουν, είχες κολλήσει στο μάγουλό μου και με κρατούσες τόσο σφιχτά που δεν ήθελα να έχει τελειωμό αυτή η αγκαλιά...

Κι όταν πια αποκοιμήθηκες γέμισαν τα μάγουλά μου δάκρυα...ξέρεις...από εκείνα τα  "αναδρομικά" από την ώρα που μιλούσα με τον υπεύθυνο για το παιδικό πάρτυ σου.

Δάκρυα ευτυχίας και Χαράς...ζυμαρένια μου!
Καλό σαββατοκύριακο σε όλα τα ζυμαράκια του σύμπαντος!

Σε φιλώ
Η μαμά
μααααααα

Σχόλια

  1. Unknown16 Ιανουαρίου 2015 στις 5:15 π.μ.

    Αχ βρε σοφάκι μου..
    σε συνόδευσα στα δάκρυα.. δεν σε ξέρω, δεν ξέρω το κοριτσάκι σου, ξέρω όμως ακριβώς πως νιώθεις..
    Πόσο δυνατά συναισθήματα μοιραζόμαστε εμείς οι άγνωστοι μεταξύ μας!!!

    Να το χαίρεσαι το ζυμαράκι σου!!
    Και να σου έρχονται πάντα δάκρια χαράς και περηφάνιας στα μάτια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος18 Ιανουαρίου 2015 στις 1:54 μ.μ.

    Κέρδισες βραβείο :-) ! Πέρνα να το παραλάβεις!
    https://fridayafter.wordpress.com/2015/01/18/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1/

    "παρασκευή απόγευμα" από μαμαδο-blogs

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα