Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Οι μήνες" που μας ενθουσίασαν!

Καλησπέρα!
Είναι η πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου και επιτέλους έφτασε η ώρα να πάμε στον πολυχώρο ΕΝΩ για να παρακολουθήσουμε την παράσταση "Οι Μήνες" από τη θεατρική ομάδα του Μικρού Βορρά!


Κάθε εποχή και μια γιορτή!
Η θεατρική ομάδα του Μικρού Βορρά δημιούργησε εφέτος μια ιδιαίτερη μουσικοπαιδαγωγική παράσταση όπου κάθε μήνας του χρόνου φέρνει καινούργια καλούδια και η θεατρική ομάδα αφιερώνει στον κάθε μήνα μια διαφορετική παράσταση!


Πρόκειται για ένα λαϊκό παραμύθι, όπου η κυρά - Καλή παινεύει τον κάθε μήνα για τα καλά του.
Ενθουσιάστηκες και εσύ και τα υπόλοιπα παιδιά γιατί η παράσταση έχει ουσιαστικό διαδραστικό χαρακτήρα.
Παίξατε παιχνίδια της αυλής, ακούσατε για τα παραδοσιακά έθιμα και τραγούδια της λαϊκής παράδοσης. Μάθατε τι είναι τα "νυχτέρια" τότε που στα χωριά δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και ο κόσμος μαζευόταν στα σπίτια και διηγούνταν ιστορίες...

Τα παιδιά της νέας εποχής και της τεχνολογίας, του ίντερνετ, του smartphone και των tablet έρχονται σε επαφή με έννοιες και αξίες από το παρελθόν, με την παράδοση μέσα από το παιχνίδι, την παντομίμα, τα παραδοσιακά μουσικά όργανα και ήχους της φύσης.
Αυτό το στοιχείο της λαϊκής παράδοσης και της διάδοσής της είναι που κάνει ξεχωριστές τις παιδικές παραστάσεις του ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΡΡΑ.

Και όλα αυτά τα καταφέρνει με περισσή απλότητα!
Γιατί ανοίγει του δρόμους της φαντασίας.
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πόσο επιτυχημένα ταξιδέψαμε σήμερα σε μια άλλη εποχή με λίγα και απλά εργαλεία.

Στο τέλος της παράστασης οι ηθοποιοί συζητούν με τα παιδιά για την ιστορία και τα χαρακτηριστικά της. Κάνατε και παντομίμα για τα παλιά επαγγέλματα και τις αγροτικές και -όχι μόνο- ασχολίες στα χωριά.
Έκανα κι εγώ παντομίμα! Το πλέξιμο!

Σήμερα μάθαμε για το μήνα Νοέμβριο.
Τι λες;
Θα βρούμε θέση και για το μήνα Δεκέμβριο;

Σε ευχαριστούμε από καρδιάς Μικρέ Βορρά!



Συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Γιάννης Βαρβαρέσος, Μιχαήλ Νικολάου
Σύλληψη ιδέας-έρευνα-επιλογή μουσικής: Χρύσα Διαμαντοπούλου
Επιμέλεια λαογραφικού υλικού: Ελένη Τσιούτσια-Λουλάκη
Συνεργάτης στο διαδραστικό μέρος: Φλώρα Σπύρου

Σκηνοθεσία: Χρύσα Διαμαντοπούλου, Τάσος Ράτζος
Σκηνικό-κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας
Μουσική: Κωνσταντίνος Λάζος
Επιμέλεια κίνησης: Δροσιά Τριαντάκη
Διδασκαλία τραγουδιών: Δάφνη Καμένου
Κατασκευές: Βασίλης Μπατσίλας

Παίζουν: Γιάννης Βαρβαρέσος, Μιχαήλ Νικολάου, Αφροδίτη Νικολιουδάκη

Παραγωγή: Μικρός Βορράς

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...