Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ταξί και λεωφορεία!

Κουκου!
Εγώ είμαι πάλι!
Η...."μαμά Ταζοπούλου" όπως πολύ εύστοχα με αποκαλείς!

Λοιπόν, είμαστε κορίτσια του κέντρου και του απόκεντρου! Είμαστε παντού!
Στο κέντρο και τις συνοικίες!
Δεν αφήνουμε δρόμο  για δρόμο σοκάκι για σοκάκι!
Οι δραστηριότητες και οι εκδηλώσεις είναι το ατού μας!

Όχι δεν είπα "τουτου". Ατού είναι το .... προτέρημα!
Το προσόν!
Άγνωστες λέξεις;
Ααααα θα σου εξηγήσω άλλη φορά!

Που λες, όταν έρχεται σαββατοκύριακο δεν ξέρουμε ποια εκδήλωση να πρωτοδιαλέξουμε.
Οι περισσότερες γίνονται στο κέντρο της πόλης και έτσι διαλέγουμε ταξί ή λεωφορείο και δρόμοοοοοοοοοοοοοοο!

Εννοείται πως παίρνουμε μαζί μας και το καροτσάκι περιπάτου διότι είμαστε γυριστρούλες και μια ξεκούραση θα τη χρειαστείς.
Τα συν του λεωφορείου είναι ότι σου αρέσει πολύ, έχεις μια διαφορετική θέα στις ψηλές θέσεις. Φυσικά είναι δωρεάν για εσένα και για εμένα που έχω κάρτα απεριορίστων διαδρομν.
Τα μείον είναι περισσότερα, καθώς οι συνθήκες μετακίνησης στα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης είναι τραγικές έως τριτοκοσμικές.

Για αυτό, τη λύση τις περισσότερες φορές τη δίνει το ταξί!

 
 Είναι διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή, βάζουμε και το καροτσάκι μας στο πορτ μπαγκάζ και μας πάει ακριβώς στον προορισμό μας.
Τέλεια!
Πλέον, μπαίνοντας λες μόνη σου και πού παμε!
Γελάει ο οδηγός γελάω και εγώ η μάνα από υπερηφάνεια!

Τα ταξί στη Θεσσαλονίκη όπως θα δεις και στο μέλλον είναι μπλε ή "μπρλε" όπως λες κι εσύ!

Μικρή μου, αυτοί είναι οι δύο βασικοί τρόποι μετακίνησης στη Θεσσαλονίκη.
Το έχεις καταλάβει και το έχεις εμπεδώσει, είμαι σίγουρη.
Εδώ και χρόνια, σε αυτή την πόλη, ο κόσμος μιλάει για το μετρό.

Τι είναι το μετρό;
Ααααα δεν ξέρω ούτε κι εγώ να σου πω!
Μόνο σε ζωγραφιές το βλέπω και σε αλλες αναπτυγμένες πόλεις του κόσμου μεταξύ αυτών και η Αθήνα.

Πληροφορίες πάντως λένε πως πριν γίνεις 10 χρόνων θα είναι έτοιμο.

Λες;;;;

Σχόλια

  1. Σοφάκι δεν θέλω να σε πικράνω αλλά πιστεύω θα αργήσει λίιιιιγο παραπάνω το μετρό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Axaxaxaxa δε με πικραίνεις Μάρθα! Σε πρόλαβαν άλλοι πιο μεγάλοι! Πλέον το διασκεδαζουμε οι Θεσσαλονικείς! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Axaxaxaxa δε με πικραίνεις Μάρθα! Σε πρόλαβαν άλλοι πιο μεγάλοι! Πλέον το διασκεδαζουμε οι Θεσσαλονικείς! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...