Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εσείς; Κάνετε καμιά δραστηριότητα;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι:

Είμαι υπέρ της δράσης και της κίνησης. Να κινείται το μυαλό και το σώμα. Να παίρνει στροφές η ύπαρξη. 
Οι μέρες να μην είναι στατικές. Να έχεις ένα αλισφερίσι με όλες.
Η λέξη δραστηριότητα μπήκε στο λεξιλόγιο των νέων γονιών εδώ και κάποια χρόνια.
Και καλά έκανε.
Αλλά όλα χρειάζονται με μέτρο.
Από την άλλη, έχουμε λίγο μπερδέψει στο μυαλό μας την ουσία και τη χρηστικότητα της λέξης.
Επίσης, έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να είσαι παιδί σε αυτή την εποχή που όλοι και όλα τρέχουν με ταχύτητες φωτός.



"Αντε, γρήγορα κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση...όχι δε θα πάμε στην παιδική χαρά τώρα, δε θα προλάβουμε γιατί στις 17.30 έχεις κολυμβητήριο και στις 19.30 μπαλέτο. Και αύριο να μην ξεχάσεις ότι "έχουμε" μουσική και...και...και...και..."

Έμεινε να ηχεί το "και" στα αυτιά μου ένα μεσημέρι που κατέβαινα από το λεωφορείο αλλά και η απογοήτευση στο πρόσωπο του κοριτσιού.
Αυτή η εικόνα με έβαλε σε σκέψεις.




Μπορεί να είμαι και να κάνω λάθος. Μα θεωρώ ότι έχουμε παρεξηγήσει το θέμα "δραστηριότητα" και "δημιουργική απασχόληση" των παιδιών μας.
Γιατί βάζουμε σε τόσο φόρτο ένα παιδί 4-5 ετών που έτσι κι αλλιώς ένεκα κοινωνικών συνθηκών ξυπνά νωρίς το πρωί για να περάσει αρκετές ώρες στον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο;
Γιατί δεν αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών μας;
Ακόμη και στην περιπτωση που θέλει ένα παιδί να συμμετάσχει σε τόσες πολλές "δραστηριότητες"  μέσα στην εβδομάδα, δεν είναι σίγουρο ότι εν τέλει του κάνουν καλό μακροπρόθεσμα.

Θα μου πεις "μα αυτό κάνουν τα περισσότερα παιδιά. Πηγαίνουν από τη μία δραστηριότητα στην άλλη".
Είναι και αυτό το κομμάτι της σύγκρισης που αν πέσεις στη λούμπα του δύσκολα ξεκολλάς.

Αν με ρωτάς, μια δραστηριότητα την εβδομάδα και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού είναι ok.

Επίσης, αν με ρωτάς δραστηριότητα είναι οτιδήποτε κάνεις μαζί με το παιδί σου.

-Παρατήρησε τους ανθρώπους και τη συμπεριφορά τους.
-Αναγνώρισε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και χρησιμοποίησέ τα (καλά έχουμε καιρό για το μετρό εμείς οι Θεσσαλονικείς).
-Πηγαίνετε μια βόλτα στο αεροδρόμιο και αν δεν μπορείς να πας μέχρι εκεί παρατήρησε τα αεροπλάνα που πετούν και φαντάσου για  πού μπορεί να ταξιδεύουν (ωραίο σημείο για να απολαύσεις αυτή τη στιγμή είναι η Α' προβλήτα στο λιμάνι Θεσσαλονίκης).
-Επισκεφθείτε ένα μουσείο.
-Φυτέψτε ένα λουλούδι. 
-Διαβάστε ένα βιβλίο.
-Οργανώστε μια συνάντηση με φίλους στο σπίτι.
-Συζητείστε ένα θέμα που σας ενδιαφέρει φυσικά με χυμό και μπισκότα.
-Κάντε μια βόλτα στην αγορά και στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης.
-Ασχοληθείτε με (απλές) δουλειές του σπιτιού. 
-Κάντε μπουρμπουλήθρες! Τρελή χαρά! 




-Μαζέψτε βότσαλα και κοχύλια.
- Πηγαίνετε στο σούπερ μάρκετ και δείτε χρώματα και προϊόντα!
-Πάρτε μια υδρόγειο σφαίρα, κλείστε τα μάτια και μόλις πείτε στοπ δείτε ποια χώρα επιλέξατε και ψάξτε πληροφορίες για αυτή.
-Πλατσουρίστε σε ένα συντριβάνι.
-Ζωγραφίστε σε ένα τεράστιο χαρτί

-Σηκώστε το βλέμμα και δείτε το χρώμα του ουρανού (αυτή είναι η αγαπημένη μας συνήθεια κάθε μέρα για καλημέρα).

Βεβαίως, μπορείτε και να μην κάνετε ΤΙΠΟΤΑ!
Δικαίωμα στη βαριεμάρα έχουμε όλοι.
Μικροί μεγάλοι!

Έχει τόση "φασαρία" αυτή η ζωή που κληθήκαμε να ζήσουμε!
Ας απολαύσουμε τις στιγμές μαζί με τα παιδιά μας και ας τις δημιουργήσουμε οι ίδιοι.

Εσένα, τι σου αρέσει να κάνεις μαζί με το παιδί σου;

Τα ξαναλέμε!

*καλές βουτιές!







Σχόλια

  1. Αυτό ακριβώς! Μαζί σου είμαι! πότε άλλοτε θα έχει τη δυνατότητα του απλά να κάνει ό,τι θέλει ή να μην κάνει τίποτα? τα παιδιά, τα σύγχρονα, διάβαζα κάπου, έχουν τόσο συνηθίσει να λειτουργούν με εντολές και πρόγραμμα που όταν είναι να πάρουν κάποια πρωτοβουλία κάπου.. κομπλάρουν.. ας αφήσουμε λοιπόν το μυαλό τους να κινηθεί δημιουργικά και να σκεφτούν αυτά πώς θέλουν να περάσουν το χρόνο τους.. και ναι, ας βαρεθούν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα! Συγγνώμη που σου απαντώ τόσο αργοπορημένα! Μόλις τώρα είδα το σχόλιό σου όμως! Σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...