Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χαρά, το πιο δύσκολο πράγμα.

Έχεις το όνομα, έχεις και τη χάρη;
Δεν ξέρω. Έτσι λένε. Μάλλον δηλαδή είναι έτσι.
Το σίγουρο είναι ότι γεννήθηκες και υπάρχεις σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Στην εποχή όπου λείπει η χαρά.

Δεν ειναι θέμα κρίσης.
Δεν είναι θέμα χρημάτων.
Δεν είναι θέμα πλούτου και ευμάρειας.

Είναι θέμα στάσης ζωής και εσωτερικής ισορροπίας.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που φαινομενικά "τα έχουν ολα" αλλά δεν έχουν χαρά.

Ξέρεις, η χαρά δε συχνάζει σε πολύ φωτεινά και δοξασμένα στέκια. Δε φοράει σώνει και ντε στρας και ακριβά σύνολα. Δεν έχει μπάντες και μπουφέ. Δεν έχει χειραψίες δίχως νόημα και γνωριμίες χωρίς περιεχόμενο.

Προχθές, κάναμε μια ωραία βόλτα με τη φίλη μου (που την αγαπάς πολύ) τη Ζωή. Ναι, ναι. Τη Ζωή από το ραδιόφωνο. Που είναι πολλά παραπάνω από μια απλή συνάδελφος και ακόμη περισσότερα από μια απλή φίλη.

Γελάσαμε με την ψυχή μας σε όλη τη διαδρομή μας μέχρι να φτάσουμε σε ένα πολύ ωραίο μέρος για να πιούμε ένα σύντομο καφέ, ώσπου να ξαναπάρουν τη σκυτάλη οι υπόλοιπες δραστηριότητες της ημέρας.
Είδες τι ωραία που το έθεσα;
Δεν τις λέω "υποχρεώσεις" πια. Τις λέω δραστηριότητες.

Τι;
Σε ποιο μέρος πήγαμε χωρίς εσένα;
Να εδώ! Στη στοά Δραγουμη! Εδώ μπορείς να πιεις καφέ, να φας με ωραία θέα και να ψωνίσεις και απο το πολύ όμορφα οργανωμένο παντοπωλειο πολύ όμορφα προϊόντα.


Επιστροφή στο θέμα μας Χαρά που δεν είναι άλλο από τη  χαρά.

Λοιπόν, αυτό ήταν. Δεν  ήθελα τίποτα αλλο μετά από αυτό!
Γέμισαν τόσο πολύ οι "μπαταρίες" μου και συνέχισα με πολύ κέφι τη μέρα μου.

Κρατάς μυστικό;
Βασική προϋπόθεση για να βρεις τη χαρά, είναι να κρατάς στη ζωή σου τους ανθρώπους που σου την προσφέρουν απλόχερα.
Εύχομαι να έχεις στα χέρια σου αυτό τον πολύτιμο "πηλό" και να τον πλάσεις αναλόγως.

Έρχομαι, ε!
Στρώσε τραπέζι με τη γιαγιά!

Σχόλια

  1. Ευχαριστούμε πολύ Σοφία! Θα χαρούμε να σε ξαναδούμε και να γνωριστούμε από κοντά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια σου Κοσμα. Θα ερθω με την κόρη μου την επόμενη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια σου Κοσμα. Θα ερθω με την κόρη μου την επόμενη φορά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...