Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Χαρά στο λιμάνι!

Καλημέρα!
Είναι η εβδομάδα που έχω την πρώτη καλοκαιρινή άδεια και είπα να σου υπενθυμίσω τι ωραία που περάσαμε (και) πάλι αυτές τις ημέρες.

Φυσικά αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις λίγο πριν αποχαιρετήσουμε και τον Ιούνιο ήταν η βόλτα μας στο λιμάνι!




Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Την περασμένη Πέμπτη φύγαμε άρον άρον να προλάβουμε την έκθεση φωτογραφίας της αγαπημένης μας φίλης Κατερίνας Χατζηαβράμογλου που είναι μια καταπληκτική φωτογράφος. Εκτός από καταπληκτικη φωτογράφος όμως είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος, δοτικός και καλοπροαίρετος. Σπανίζουν μικρή μου αυτοί οι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο το μικρό το μέγα!
Το ήξερες ότι η φίλη μας η Κατερίνα ήταν η πρώτη που σε φωτογράφισε με την επαγγελματική μηχανή της; Για δες εδώ. Αναγνωρίζεις αυτό τα χεράκι;;;


Η Κατερίνα είχε έρθει μια Κυριακή πρωί και μαζί με την καλή καρδιά της μας έφερε και τη διάθεσή της για φωτογράφιση. Εχω και άλλες φωτογραφίες απο την κάμερα της φίλης μας στο αρχείο μου.

Η Κατερίνα που λες συμμετέχει εφέτος σε έκθεση φωτογραφίας που φιλοξενείται στον Κούνιο με θέμα το χρόνο.

Πήγαμε μαζί στην έκθεση φωτογραφίας και απολαύσαμε τα έργα της. Για ρίξε μια ματιά!



Χαιρετήσαμε τη φίλη μας και είπαμε ότι θα τα ξαναπούμε βεβαίως!
Μετά είπαμε να κάνουμε μια βόλτα στα εμπορικά καταστήματα. Σου αρέσει πολύ να παίζεις κρυφτό ανάμεσα στα ρούχα χαχαχαχαχχα!

Κάναμε μια στάση να ξεκουραστούμε στη στοά Δραγούμη και μετά τρέξαμε να απολαύσουμε τη θέα της Θεσσαλονίκης μας στο λιμάνι.

Είχε βραδιάσει και το φεγγαράκι ήταν όλο δικό μας. Και τα αστέρια! Και τα αεροπλάνα που τα βλέπαμε να πετούν ανέμελα το ένα μετά το άλλο!



Πολύς κόσμος κάνει βόλτα στο λιμάνι μας αυτές τις ημέρες. Είναι τόσο όμορφα! Στο λιμάνι άλλωστε γίνονται πάρα πολλές εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους!



Καθίσαμε πολλή ώρα και βλέπαμε την υπέροχη θέα και εσύ φυσικά έκανες και τις φιλίες σου. Ήρθε η ώρα να φύγουμε όμως. Μια μέρα θα μπούμε σε αυτό το κρουαζιερόπλοιο και όπου μας βγάλει.
Τι λες;
Σαλπάρουμε;;;;



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...