Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έχουμε άδεια!

Ναι ναι!
Έχουμε άδεια! Τι θα πει πια "ΕΧΩ άδεια;;;;". Δε θα πει τίποτα! Από τότε που γεννήθηκες, όταν παίρνω άδεια από τη λατρεμένη μου δουλειά, δεν μπορώ παρά να ξεστομίσω ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΕΙΑΑΑΑΑΑΑ!



Θα βγω να το φωνάξω να το πωωωωωωω!
(Εντάξει ρε μάνα, χαλάρωσε λέμε).

Ειμαστε άνετες, δε μας τρώει ο χρόνος. ΔΕ μας νοιάζει ο χρόνος! Σε βλέπω και εσένα πώς λειτουργείς πιο "ήσυχη" ότι "τώρα έχω τη μαμά μου όσο θέλω μαζί μου" και αρέσκεσαι στις καλοκαιρινές απολαύσεις :-) Κι επειδή δε μου αρέσει να σε πιέζω, απολαμβάνω κι εγώ!

Προχθές, που λες, ξύπνησες στις 7 και κάτι το πρωί.
Νωρίς το απόγευμα είχαμε μια σημαντική δουλειά στο κέντρο. Παρόλο που δεν είχες κοιμηθεί ως εκείνη την ώρα, αφού τελειώσαμε τη δουλειά μας, μου λες με απέραντη γλυκύτητα "μαμααααα, καφέ πιούμε!".
Εσύ βέβαια, δεν είπες καφέ, αλλά μου υπέδειξες ότι ήταν η ώρα να χαλαρώσουμε και να βρούμε ένα δροσερό μέρος. Εντάξει σου έδωσα λίγο από το αφρόγαλο να δοκιμάσεις χιχιχιιχ
(και πολύ καλά έκανες mother!).

Γκλιν γκλον!
Σημείωση!
Την προσοχή σας παρακαλώ!
Αυτό το ποστ θα σταματήσει στη μέση μόλις ξυπνήσεις, γιατί κοιμάσαι στη δροσιά που έφτιαξα στο σπίτι!

Συνεχίζω λοιπόν!

Ταϊσαμε άλλη μια φορά τα περιστέρια στην Αριστοτέλους και γέλασες με την ψυχή σου!

Γκλιν γκλον! Αυτη τη στιγμή ο γείτονας, απο τη διπλανή πολυκατοικία τρυπάει κάτι με το τρυπάνι του! Αχ άμα σε ξυπνήσει...Σε ξύπνησε!

οκ! θα γράψω ό,τι προλάβω!

Βλεπω λοιπόν και διαπιστώνω, ποσο πολύ χαίρεται η ψυχή σου που κάνουμε ακόμη πιο πολλά πράγματα μαζί.
Έχει εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο το λεξιλόγιό σου

-μαμά, πεινάωωωωω
-μπούκε= κομπιουτερ
-νάλασσα= θάλασσα
-μαμακούλααααα
-γιαγιακούλααααααα

Τώρα απλώς σου αναφέρω όσα μου έρχονται τώρα στο νου!

Αυτές τις ημέρες ετοιμαζόμαστε για "νάλασσα" και φυσικά θα πάμε και κάποιες μέρες στο βουνό, στο εξοχικό μας, στο βασιλιά Όλυμπο!

Ώρα για το απογευματινό σου!
Θα ξανάρθω παραθυράκι του κόσμου!



(εμμμ δεν ξέρω τι πολυλογού μάνα εχω!)

Σχόλια

  1. Αχ πώς την περιμένω κι εγώ αυτή την πολυπόθητη άδεια Σοφάκι μου!
    Και τα μικράκια μας όμως πόσο την απολαμβάνουν!
    Καλά να περάσετε μικρό και μεγάλο ζυμαράκι!
    Φιλάκια!

    Μάρθα
    marthablogging.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ