Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έχουμε άδεια!

Ναι ναι!
Έχουμε άδεια! Τι θα πει πια "ΕΧΩ άδεια;;;;". Δε θα πει τίποτα! Από τότε που γεννήθηκες, όταν παίρνω άδεια από τη λατρεμένη μου δουλειά, δεν μπορώ παρά να ξεστομίσω ΕΧΟΥΜΕ ΑΔΕΙΑΑΑΑΑΑΑ!



Θα βγω να το φωνάξω να το πωωωωωωω!
(Εντάξει ρε μάνα, χαλάρωσε λέμε).

Ειμαστε άνετες, δε μας τρώει ο χρόνος. ΔΕ μας νοιάζει ο χρόνος! Σε βλέπω και εσένα πώς λειτουργείς πιο "ήσυχη" ότι "τώρα έχω τη μαμά μου όσο θέλω μαζί μου" και αρέσκεσαι στις καλοκαιρινές απολαύσεις :-) Κι επειδή δε μου αρέσει να σε πιέζω, απολαμβάνω κι εγώ!

Προχθές, που λες, ξύπνησες στις 7 και κάτι το πρωί.
Νωρίς το απόγευμα είχαμε μια σημαντική δουλειά στο κέντρο. Παρόλο που δεν είχες κοιμηθεί ως εκείνη την ώρα, αφού τελειώσαμε τη δουλειά μας, μου λες με απέραντη γλυκύτητα "μαμααααα, καφέ πιούμε!".
Εσύ βέβαια, δεν είπες καφέ, αλλά μου υπέδειξες ότι ήταν η ώρα να χαλαρώσουμε και να βρούμε ένα δροσερό μέρος. Εντάξει σου έδωσα λίγο από το αφρόγαλο να δοκιμάσεις χιχιχιιχ
(και πολύ καλά έκανες mother!).

Γκλιν γκλον!
Σημείωση!
Την προσοχή σας παρακαλώ!
Αυτό το ποστ θα σταματήσει στη μέση μόλις ξυπνήσεις, γιατί κοιμάσαι στη δροσιά που έφτιαξα στο σπίτι!

Συνεχίζω λοιπόν!

Ταϊσαμε άλλη μια φορά τα περιστέρια στην Αριστοτέλους και γέλασες με την ψυχή σου!

Γκλιν γκλον! Αυτη τη στιγμή ο γείτονας, απο τη διπλανή πολυκατοικία τρυπάει κάτι με το τρυπάνι του! Αχ άμα σε ξυπνήσει...Σε ξύπνησε!

οκ! θα γράψω ό,τι προλάβω!

Βλεπω λοιπόν και διαπιστώνω, ποσο πολύ χαίρεται η ψυχή σου που κάνουμε ακόμη πιο πολλά πράγματα μαζί.
Έχει εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο το λεξιλόγιό σου

-μαμά, πεινάωωωωω
-μπούκε= κομπιουτερ
-νάλασσα= θάλασσα
-μαμακούλααααα
-γιαγιακούλααααααα

Τώρα απλώς σου αναφέρω όσα μου έρχονται τώρα στο νου!

Αυτές τις ημέρες ετοιμαζόμαστε για "νάλασσα" και φυσικά θα πάμε και κάποιες μέρες στο βουνό, στο εξοχικό μας, στο βασιλιά Όλυμπο!

Ώρα για το απογευματινό σου!
Θα ξανάρθω παραθυράκι του κόσμου!



(εμμμ δεν ξέρω τι πολυλογού μάνα εχω!)

Σχόλια

  1. Αχ πώς την περιμένω κι εγώ αυτή την πολυπόθητη άδεια Σοφάκι μου!
    Και τα μικράκια μας όμως πόσο την απολαμβάνουν!
    Καλά να περάσετε μικρό και μεγάλο ζυμαράκι!
    Φιλάκια!

    Μάρθα
    marthablogging.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...