Κάθε πρωί πηγαίνουμε στον παιδικό σταθμό μαζί.
Απολαμβάνουμε και οι δυο αυτή τη διαδικασία.
Η αλήθεια είναι ότι ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των παιδιών της ηλικίας σου (3,5ετών+) που μέχρι να βγούμε στην πόρτα καθυστερούμε θεέ μου τόσο πολύ!!!
Μα γιατί;;;;;
(ποιος μπορεί να μας εξηγήσει το λόγο;;;)
Φυσικά και ακολουθώ διάφορα τρικ για να κάνω το ξύπνημα πιο ευχάριστο!
Δεν τα καταφέρνω πάντα όμως!
Τελοσπάντων.
Το βασικό είναι και το πιο ευχάριστο, ότι πηγαίνεις με πολύ κέφι και ενθουσιασμό στον παιδικό σταθμό που βρίσκεται πολύ κοντά στη δουλειά μου.
Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε το λεωφορείο για τη μετακίνησή μας. Άλλες φορές, όταν βρέχει ή όταν απεργούν οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ παίρνουμε ταξί (ή όταν καμιά φορά τύχει να αργήσουμε).
Τρέχεις με χαρά στην πόρτα του παιδικού σταθμού.
Με χαρά μπαίνεις στην τάξη.
Με χαρά βγαίνεις από εκεί.
Αυτό οφείλεται κυρίως στις δασκάλες σου, που αγκαλιάζουν με τόση αγάπη και φροντίδα όλα τα παιδάκια...
Συν τοις άλλοις, κάνετε τόσο ωραία πράγματα, μαθαίνετε τόσο χρήσιμες πληροφορίες που για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να είμαι μαζί σου στην τάξη κάθε μέρα!
Το ότι περνάς καλά στον παιδικό σταθμό φαίνεται και απο το κέφι που έχεις μόλις έρχομαι να σε πάρω το μεσημέρι.
Φαίνεται απο το ότι θες να παρατείνεις τη χαρά σου!
"Μαμά, πάμε κάπου;
Πού θες να πάμε;
Βόλτα...για καφεδάκι...για φαγητό..."
χαχαχαχαχα
μου αρέσει τόσο πολύ που δίνεις παράταση στη χαρά!
Και η Θεσσαλονίκη μας δίνει τόσες αφορμές για αυτό!
Η ζωή συνεχίζεται και μετα τον παιδικό σταθμόοοοοο!
***Τώρα που σου γράφω είναι Παρασκευή βράδυ. Έχεις κοιμηθεί και πληκτρολογώ αβέρτα όσο είσαι στην κουβέρτα παρέα με ένα ζεστό φλυτζάνι τσάι με κρόκο Κοζάνης παρακαλώ!
Σε φιλώ.
όνειρα γλυκά.
Η μαμά.
Απολαμβάνουμε και οι δυο αυτή τη διαδικασία.
Η αλήθεια είναι ότι ανήκεις και εσύ στην κατηγορία των παιδιών της ηλικίας σου (3,5ετών+) που μέχρι να βγούμε στην πόρτα καθυστερούμε θεέ μου τόσο πολύ!!!
Μα γιατί;;;;;
(ποιος μπορεί να μας εξηγήσει το λόγο;;;)
Φυσικά και ακολουθώ διάφορα τρικ για να κάνω το ξύπνημα πιο ευχάριστο!
Δεν τα καταφέρνω πάντα όμως!
Τελοσπάντων.
Το βασικό είναι και το πιο ευχάριστο, ότι πηγαίνεις με πολύ κέφι και ενθουσιασμό στον παιδικό σταθμό που βρίσκεται πολύ κοντά στη δουλειά μου.
Τις περισσότερες φορές επιλέγουμε το λεωφορείο για τη μετακίνησή μας. Άλλες φορές, όταν βρέχει ή όταν απεργούν οι εργαζόμενοι του ΟΑΣΘ παίρνουμε ταξί (ή όταν καμιά φορά τύχει να αργήσουμε).
Τρέχεις με χαρά στην πόρτα του παιδικού σταθμού.
Με χαρά μπαίνεις στην τάξη.
Με χαρά βγαίνεις από εκεί.
Αυτό οφείλεται κυρίως στις δασκάλες σου, που αγκαλιάζουν με τόση αγάπη και φροντίδα όλα τα παιδάκια...
Συν τοις άλλοις, κάνετε τόσο ωραία πράγματα, μαθαίνετε τόσο χρήσιμες πληροφορίες που για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να είμαι μαζί σου στην τάξη κάθε μέρα!
Το ότι περνάς καλά στον παιδικό σταθμό φαίνεται και απο το κέφι που έχεις μόλις έρχομαι να σε πάρω το μεσημέρι.
Φαίνεται απο το ότι θες να παρατείνεις τη χαρά σου!
"Μαμά, πάμε κάπου;
Πού θες να πάμε;
Βόλτα...για καφεδάκι...για φαγητό..."
χαχαχαχαχα
μου αρέσει τόσο πολύ που δίνεις παράταση στη χαρά!
Και η Θεσσαλονίκη μας δίνει τόσες αφορμές για αυτό!
Η ζωή συνεχίζεται και μετα τον παιδικό σταθμόοοοοο!
***Τώρα που σου γράφω είναι Παρασκευή βράδυ. Έχεις κοιμηθεί και πληκτρολογώ αβέρτα όσο είσαι στην κουβέρτα παρέα με ένα ζεστό φλυτζάνι τσάι με κρόκο Κοζάνης παρακαλώ!
Σε φιλώ.
όνειρα γλυκά.
Η μαμά.
Είστε τυχερές που ζείτε εκεί! Νομίζω πως πολλά θα ήταν κάπως αλλιώς στην ζωή μας αν ζούσαμε εκεί. Ο ρυθμός καταρχήν. Όχι ότι παραπονιέμαι και δεν κάνουμε πράγματα κι εμείς "οι Αθηναίοι" αλλά ο χρόνος κυλάει αλλιώς στον βορρά! Σε φιλώ αγαπημένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αυτό είναι το καλό που έχουμε στη Θεσσαλονίκη. Οι σύντομες αποστάσεις βοηθούν τις απολαύσεις!
Διαγραφή