Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μαμά, η σημαία έχει τον...ύπνο της!

Νομίζω πως η επέτειος του ΟΧΙ σου ταιριάζει πολύ.

Άρνηση.
Αντίσταση.
Επίθεσηηηηηηηηηηηη


χαχαχχαχα κάπως έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις μαζί σου!

Σήμερα στον παιδικό σταθμό κατασκευάσατε τη δική σας ελληνική σημαία και μιλήσατε και για τον πολιούχο της Θεσσαλονίκης, Άγιο Δημήτριο.
Βέβαια, να σου θυμίσω ότι την περασμένη Κυριακή, φτιάξαμε μια χειροποίητη σημαία από απλό χαρτί ζωγραφικής, ένα ξυλάκι chopstick, σιλικόνη και αρκετό μπλε μαρκαδόρο.

Μετά από λίγη ώρα η σημαιούλα έκανε φτερά! (δεν εκπλήσσομαι).

Σου εξήγησα πάνω κάτω τι έγινε το 1940 και πώς ο Έλληνας στρατηγός είπε ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ στους Ιταλούς και σου αρέσει να το λες και να το ξαναλες.

ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

Επιστρέφοντας σήμερα από τον παιδικό σταθμό και αφού είχες παρατηρήσει ότι σε πολλά μπαλκόνια κυμάτιζε η ελληνική σημαία, βιαζόσουν να την τοποθετήσουμε και εμείς στο δικό μας μπαλκόνι.
Τη βάλαμε λοιπόν, τη στερεώσαμε καλά, χάρηκες πολύ και τη χάζευες από το παράθυρο.



"Μαμά, η σημαία έχει τον...ύπνο της!"
"Τι έχει μωρό μου;"
"Τον ύπνο της βρε μαμά!"

χαχαχχαχα εννοούσες τον ύμνο της!
Μου φάνηκε αστείο στην αρχή αλλά μετά σκέφτηκα πόσο δίκιο είχες χωρίς να το ξέρεις! 
Νομίζω πως έπεσες διάνα!

"Είπα στην κυρία και για το γαϊτανάκι της ειρήνης μαμά".
Ενθουσιάστηκες όντως από "ΤΟ ΓΑΪΤΑΝΑΚΙ" της Ζωρζ Σαρή που είδαμε την περασμένη Κυριακή στο θέατρο. Μια παράσταση διαχρονική και επίκαιρη ταυτόχρονα.



Μακάρι να ήταν έτσι όλος ο κόσμος πάντα ...Έχουμε να τα βάλουμε με πολλούς πολέμους μικρή μου...

Εσύ να πιστεύεις στην ειρήνη και τη χαρά!

Σε φιλώ.

Η μαμά.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...