Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το πάρτυ των γενεθλίων σου #2

Ε, ναι!
Είναι πια πραγματικότητα!

Έγινες δύο ετών!
Μαζί σου γίναμε τόσο και εμείς!

Το πάρτυ των γενεθλίων σου μας τρέλανε από χαρά όλους ζυμαράκι μου!





Το πάρτυ σου έγινε σε έναν καταπληκτικό παιδότοπο, με αξαίσιο προσωπικό και άριστο περιβάλλον. Το συστήνω σε όσους θελουν να περάσουν όμορφα. Λέγεται Ραπουνζέλ. Ένας υπέροχος πύργος παιχνιδιού και χαράς!

Όλα ήταν τέλεια. Το θέμα του πάρτυ μας ήταν η Μίνι Μάους που λατρεύεις και εσύ και εγώ!




Μας τίμησαν όλοι οι συγγενείς και οι αγαπημένοι φίλοι! Και βέβαια οι δικοί σου φίλοι: η Πέρσα και η Σταυρούλα, που σε φρόντιζαν συνέχεια, ο Κωνσταντίνος και ο Νικόλας, η Αλεξία η μικρούλα, η Βασιική και ο Δημήτρης, η Ανθή και η Δεσποινούλα! 

Η γιαγιά Θάλεια πετούσε από τη χαρά της. Αφού εσύ είσαι η Χαρά της!

Χορός, γέλια, χειροκροτήματα και άπειρο παιχνίδι! Στους καλεσμένους μας δώσαμε και ένα αναμνηστικό δωράκι. Η γιαγιά Θάλεια έπλεξε με τα χεράκια της μάλλινα πουγκάκια σε στυλ φατσούλες τενεκεδούπολης. Μέσα βάλαμε μια σβήστρα που είχε διάφορα πρόσωπα από ζωάκια και φυσικά το δωράκι πλαισιωνόταν από μια ευχαριστήρια δική σου κάρτα με τη φατσούλα της Mini mouse. Αυτή τη στιγμή δεν έχω το φωτογραφικό ντοκουμέντο, αλλά θα το ανεβάσω σύντομα!
Μαζί με όλα τα υπόλοιπα, φρόντισα να αγοράσω και κόκκινες μύτες του κλόουν για να σβήσουμε όλοι μαζί έτσι τα κεράκια σου!

 Εδώ, σε αυτή τη φωτογραφία βλέπεις και τη νονά σου! Βάλαμε τις μύτες μας και βουρρρρρρρρρρρρρρ! Και εδώ δεν έχασα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ με μια πραγματική mini mouse!!!!

 Η φωτογράφος της εκδήλωσης ήταν επίσης εξαιρετική! Οι φωτογραφίες που σου έβγαλε είναι πανέμορφες! Θα τις δεις!
Ήταν μια μέρα χαράς για όλους μας...
Για εμένα ακόμη περισσότερο...
Χαρά και συγκίνηση μαζί...

Τελικά ακόμη αναρωτιέμαι:
Βρε μήπως έπρεπε να μπω κι εγώ στην πισίνα με τις μπάλες;;;;; Χααχαχαχα!

 Και του χρόνου ζυμαράκι μας....

Να μας ζήσεις!
Σε λατρεύουμε!

Σχόλια

  1. Και το χρόνου σοφάκι μου!
    Να είναι γερό και τυχερό το ζυμαράκι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μάρθα!
      Όλα τα παιδάκια να ειναι πάντα καλά δίπλα στις μανούλες τους!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...