Σήμερα θα γράψω σε χρώμα μπλε. Το μπλε λένε οι ψυχολόγοι πως είναι το χρώμα της συντροφιάς και της ξεκούρασης. Ίσως για αυτό και η θάλασσα έχει αυτό το χρώμα.
Όταν θα διαβάζεις αυτή την ανάρτηση μικρή μου να ξέρεις πως η μαμά σου έκανε πολλές διαπιστώσεις άλλοτε φωναχτά και άλλοτε αθόρυβα για να εξηγήσει αυτό τον κόσμο.
Μετά σκέφτηκα πως αυτόν τον κόσμο ίσως να πρέπει να τον αποδέχεσαι όπως είναι κάνοντας όμως αλλαγές για να αλλάξεις ως προς το καλύτερο τον εαυτό σου.
Είσαι και εσύ μέρος του κόσμου αυτού.
Ο κόσμος φοβάται να αποδεχτεί οτιδήποτε θεωρεί "διαφορετικό", "παράταιρο", "αλλιώτικο".
Είμαστε στο 2020 και οδεύουμε προς το 2021.
Και όμως. Μικροί άνθρωποι μέσα στη μεγαλοσύνη του σύμπαντος συμπεριφέρονται λες και ζούμε στο 1920.
Μην τους κάνεις τη χάρη ποτέ να σε τραβήξουν πίσω.
Τα βήματά σου πάντα μπροστά, πάντα σταθερά και σίγουρα.
Στα ψηλά, όχι στα χαμηλά.
Στα ανώτερα, όχι στα κατώτερα.
Στα απλόχερα. Όχι στα μίζερα.
Σε φιλώ.
Η μαμά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου