Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πήραμε τα βουνά!

 Αυτό το καλοκαίρι πήραμε τα βουνά και είπαμε με ένα στόμα μια φωνή "Διακοπές πού αλλού; Στην Πιερία! Πού αλλού και Όλυμπος και δίπλα στο κύμα;;;".


Πήρα την οικογένεια αγκαζέ και εγκατασταθήκαμε για περίπου τρεις εβδομάδες στο εξοχικό μας, στο λεγόμενο "Κόκκινο Σπίτι" στη Σκοτίνα Πιερίας. Το σπίτι το έχτισαν οι παππούδες μου αλλά την τοποθεσία την επέλεξε η μαμά μου και πολύ καλά έκανε διότι το κλίμα της περιοχής είναι απολύτως ευεργετικό. Περνάς τις διακοπές σου στην απόλυτη δροσιά που σου παρέχει το βουνό και αν θες να κάνεις και τα μπανάκια σου κατεβαίνεις στην παραλία όπου ναι, εντάξει, εκεί θα αισθανθείς τη ζέστη.

Πάντως το θερμόμετρο δεν έδειξε ποτέ παραπάνω από 25 βαθμούς Κελσίου. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό αν είσαι άνθρωπος που δυσανασχετεί με τη ζέστη όπως εγώ.


Η θάλασσα της Πιερίας είναι αρκετά καλή και της Σκοτίνας ακόμη ωραιότερη. Το ατού της περιοχής είναι ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα και ένα απίστευτα όμορφο φυσικό τοπίο. Λατρέψαμε το φυσικό τοπίο της Άνω Σκοτίνας...


Η περιοχή της Πιερίας έχει και πολλά ιστορικά μέρη που μπορεί να επισκεφθεί κανείς. Ο αρχαιολογικό χώρος του Δίου, το κάστρο του Πλαταμώνα και πολλά άλλα.Μην παραλείψεις να πας στα Λείβηθρα  και να πιεις καφέ στον ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΙΔΙΚΗ.

Σε μια πλαγιά του Ανατολικού Ολύμπου, χωμένο μέσα στο πράσινο, με θέα το Αιγαίο, ανάμεσα σε πηγάδια, λιμνουλες, τρεχούμενο νερό, βρίσκεται ένα πετρόκτιστο καφενεδακι σαν από παραμύθι βγαλμένο με βρυσούλες και κανόνια που προσφέρει μια ανάσα δροσιάς και ξεκούρασης στους ταξιδιώτες με ελληνικό καφέ σε πήλινη κούπα από την χοβολη, ρακί, μπύρα, κρασί και μεζεδάκια αλλά και γλυκά για την ικανοποίηση του ουρανίσκου... 

 


Η ανατολή του ηλίου να βγαίνει μέσα από τη θάλασσα και να τη βλέπεις από το μπαλκόνι σου, σε κάνει να αναρωτιέσαι τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Ξυπνήσαμε πολλές φορές νωρίς νωρίς για να την απολαύσουμε!



Ίσως ήταν η πρώτη φορά που ξεκουράστηκα πραγματικά. Παίξαμε, γελάσαμε όλες μαζί, εσύ, η γιαγιά και εγώ όσο ποτέ άλλοτε και επίσης ανακάλυψα άλλο ένα ταλέντο μου!

Φτιάχνω πρωινά προδιαγραφών μπουφέ ξενοδοχείου! Νομίζω σας κακόμαθα κορίτσια! χιχιχιχιχ!

Η Σκοτίνα Πιερίας είναι γεμάτη από καστανιές και το δικό μας εξοχικό βρίσκεται ανάμεσα σε αυτές. Το θρόισμα των φύλλων τους ακούγεται σαν νανούρισμα. Για αυτό μάλλον κοιμηθήκαμε τόσο πολύ όλες αυτές τις ημέρες... μα πιο πολύ από όλα πατήσαμε το pause. Κάναμε μια μεγάλη παύση από το τρέξιμο όλης της χρονιάς. Δέσαμε και τα τυρμπάνια στο κεφάλι ως καλοκαιρινό look παραλίας (πολύ βολικό και εύκολο).


Από όλα όμως πιο πολύ, αυτό που μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά είναι ότι κάναμε τις πιο ασφαλείς διακοπές μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού. Νιώσαμε ότι δεν έχουμε να κινδυνεύσουμε από τίποτα, αφού είμασταν μακριά από συνωστισμούς (το μέρος έτσι και αλλιώς είναι αραιοκατοικημένο) και σε χώρο δικό μας τηρώντας όλα τα μέτρα υγιεινής. Καλά, περιττό να σου πω ότι τα πλυντήρια πήραν φωτιά! Διότι η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά!

Ραντεβού και πάλι του χρόνου με υγεία πάνω από όλα!

Μην  ξεχνάς! Το κρύο τσάι με λεμόνι το θέλουμε με πολλά παγάκια!

Οk;;;


Σε φιλώ.

Η μαμά.




Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...