Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μυαλό, καρδιά, θάρρος, σπίτι!

Έτσι μου είπες μέσα στο ταξί επιστρέφοντας από την πρεμιέρα της παιδικής παράστασης Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΟΖ στο Ράδιο Σίτυ.
Τις μέτρησες κιόλας με τα δάχτυλά σου για να μη χάσουν την αξία και το νόημά τους.


Πρόκειται για την ιστορία της Δωροθέας που εξαιτίας ενός κυκλώνα βρίσκεται στη χώρα του Οζ, Η καρδιά της όμως νοσταλγεί το αγρόκτημα της θείας Αιμιλίας που άφησε πίσω της. Για να επιστρέψει πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του μεγάλου μάγου Οζ. Η περιπέτειά της αρχίζει… Συντροφιά της, ένα σκιάχτρο χωρίς μυαλό ,ένας τενεκεδένιος ξυλοκόπος χωρίς καρδιά και ένα δειλό λιοντάρι. Είναι όμως πράγματι έτσι; Και πως θα βοηθήσουν την Δωροθεα;


Οι πρωταγωνιστές της παράστασης μας μιλούν για τη δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα του. Σκοπός άλλωστε του σκηνοθέτη Θωμά Βελισσάρη είναι είναι όλοι οι θεατές να αντιληφθούν πως μόνο όταν εκτιμάμε τις δυνάμεις μας μπορούμε να γίνουμε ό,τι ονειρευόμαστε!


Η Δωροθέα κατάφερε να αντιμετωπίσει μια δυσκολία χάρη στην εσωτερική δύναμη της ψυχής της και στη δύναμη της ομάδας.
"Ειδες μαμά; Είναι ομάδα και θα τα καταφέρουν" μου είπες ψιθυριστά.


Η παράσταση μεταδίδει και το μήνυμα της διαφορετικότητας και της αξίας που έχει ο καθένας μας στη ζωή. Ταυτόχρονα μιλά και για την αξία της αλληλεγγύης.
Θυμάσαι άλλωστε πώς η βασίλισσα Φαβιόλα (η ποντικίνα) βοήθησε το συνεσταλμένο λιοντάρι να ξυπνήσει;


Είναι αυτό που λέμε πως "κάθε πλάσμα στη γη έχει τα χαρακτηριστικά του και την αξία του".
Ευχαριστούμε την Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης για την όμορφη Κυριακή που μας χάρισε!


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή- στίχοι: Αλεξάνδρα Γιαννοπούλου
Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης
Σκηνογραφία: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Μουσική: Μανώλης Σταματιάδης
Ενδυματολογία: Ιφιγένεια Μανώλα
Μάσκες: Anna Wassiac 
Κατασκευή κοστουμιών: Γαλήνη Ζουμπούλη
Ήχος- Φώτα: Μιχάλης Καραμιχάλης
Φωτογραφίες- Βίντεο: Καρέν Γκιουνασιάν
Διεύθυνση Παραγωγής: Ιφιγένεια Μανώλα
Παραγωγή: Παιδική Σκηνή Θεσσαλονίκης, www.paidikiskini.gr

ΠΑΙΖΟΥΝ: Αλέξανδρος Καλτσίδης, Αμαλία Ζαγοριανού, Ανδρέας Παπαϊωάννου, Δημήτρης Κουστολίδης, Δημήτρης Βαχτανίδης, Έλενα Παντελίδου, Θεοδώρα Καμπόσου, Μαρκέλα Κυριαζή, Μάρω Καραγιώργου και Περικλής Σταύρου.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διάρκεια: 90 λεπτά (με διάλειμμα)
Πρεμιέρα: Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 11.30 π.μ.
Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ..
Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 12€. Προπώληση: 10€. Άνεργοι/ Πολύτεκνοι/ Οικογενειακό (πάνω από 4 άτομα): 8€
Προπώληση εισιτηρίων: Ηλεκτρονικά στο www.viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου «Ράδιο Σίτυ» (Παρασκευοπούλου 9 με Β. Όλγας 11)
Πληροφορίες: τηλ.: 2311 284 773

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...