Σήμερα γιορτάζουμε δύο παγκόσμιες ημέρες.
Την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου και την παγκόσμια ημέρα για τον αυτισμό.
Καταρχήν αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι το ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια.
Όπως ακριβώς λέει η εικόνα "μην προσπαθείτε να μας θεραπεύσετε. Προσπαθείστε να μας καταλάβετε".
Πόσοι και πόσες όμως το κάνουμε αυτό;
Εδώ, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το δικαίωμα ενός μικρού παιδιού στο κλάμα, στο ηχηρό γέλιο, στην τσιρίδα και ό,τι μας "ξεβολεύει" από αυτό που θεωρούμε εμείς ως "φυσιολογικό".
Πώς είναι δυνατόν να κατανοήσουμε ένα παιδί που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού;
Δεν έχουμε έτσι κι αλλιώς σωστή συμπεριφορά στα παιδιά των άλλων.
Βλέπουμε ένα παιδάκι και θεωρούμε σωστό και φυσιολογικό να του τσιμπήσουμε το μάγουλο, να το πειράξουμε (μα ξέρετε όλα τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμένα να καταλάβουν το χιούμορ σας) και στη χειρότερη περίπτωση απλώνουμε το χέρι μας να του βγάλουμε ενδεχομένως την πιπίλα που θα έχει στο στόμα ή να του κάνουμε οποιαδήποτε παρατήρηση χωρίς να έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα.
ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ;
Σήμερα, διάβασα ένα υπέροχο άρθρο από την Jasmine Cardinal .
Το άρθρο της λέγεται "Ten Things Not to Say to an Autism Mom...Really".
Διαβάστε το.
Αξίζει.
Επίσης, παρακολουθείστε αυτό το καταπληκτικό βίντεο που δείχνει πώς ακριβώς βλέπει τον κόσμο ένα παιδί με αυτισμό.
Έχω γράψει πολλές φορές για τα στερεότυπα και την τάση μας να βάζουμε τους άλλους σε "κουτάκια" συμπεριφοράς και φυσικά να κολλάμε ταμπέλες.
Τα παιδιά έχουν απλοποιήσει τη ζωή.
Εμείς είμαστε αυτοί που εμφανίζουμε εμπόδια και πολλές φορές οδηγούμε σε αδιέξοδα.
Την επόμενη φορά που θα δούμε σε εμπορικό κέντρο ή σε σούπερ μάρκετ ή οπουδήποτε αλλού ένα παιδί που να έχει μια "διαφορετική συμπεριφορά" από αυτή που θα θέλαμε, ας δώσουμε χέρι ειλικρινούς βοήθειας στη μαμά ή τον μπαμπά του.
Δε χρειάζονται το επικριτικό βλέμμα μας αλλά τη ζεστή καρδιά μας.
Σας φιλώ και σας εύχομαι μια υπέροχη εβδομάδα.
Την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου και την παγκόσμια ημέρα για τον αυτισμό.
Καταρχήν αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι το ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια.
Όπως ακριβώς λέει η εικόνα "μην προσπαθείτε να μας θεραπεύσετε. Προσπαθείστε να μας καταλάβετε".
Πόσοι και πόσες όμως το κάνουμε αυτό;
Εδώ, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το δικαίωμα ενός μικρού παιδιού στο κλάμα, στο ηχηρό γέλιο, στην τσιρίδα και ό,τι μας "ξεβολεύει" από αυτό που θεωρούμε εμείς ως "φυσιολογικό".
Πώς είναι δυνατόν να κατανοήσουμε ένα παιδί που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού;
Δεν έχουμε έτσι κι αλλιώς σωστή συμπεριφορά στα παιδιά των άλλων.
Βλέπουμε ένα παιδάκι και θεωρούμε σωστό και φυσιολογικό να του τσιμπήσουμε το μάγουλο, να το πειράξουμε (μα ξέρετε όλα τα παιδιά δεν είναι υποχρεωμένα να καταλάβουν το χιούμορ σας) και στη χειρότερη περίπτωση απλώνουμε το χέρι μας να του βγάλουμε ενδεχομένως την πιπίλα που θα έχει στο στόμα ή να του κάνουμε οποιαδήποτε παρατήρηση χωρίς να έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα.
ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΙ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ;
Σήμερα, διάβασα ένα υπέροχο άρθρο από την Jasmine Cardinal .
Το άρθρο της λέγεται "Ten Things Not to Say to an Autism Mom...Really".
Διαβάστε το.
Αξίζει.
Επίσης, παρακολουθείστε αυτό το καταπληκτικό βίντεο που δείχνει πώς ακριβώς βλέπει τον κόσμο ένα παιδί με αυτισμό.
Έχω γράψει πολλές φορές για τα στερεότυπα και την τάση μας να βάζουμε τους άλλους σε "κουτάκια" συμπεριφοράς και φυσικά να κολλάμε ταμπέλες.
Τα παιδιά έχουν απλοποιήσει τη ζωή.
Εμείς είμαστε αυτοί που εμφανίζουμε εμπόδια και πολλές φορές οδηγούμε σε αδιέξοδα.
Την επόμενη φορά που θα δούμε σε εμπορικό κέντρο ή σε σούπερ μάρκετ ή οπουδήποτε αλλού ένα παιδί που να έχει μια "διαφορετική συμπεριφορά" από αυτή που θα θέλαμε, ας δώσουμε χέρι ειλικρινούς βοήθειας στη μαμά ή τον μπαμπά του.
Δε χρειάζονται το επικριτικό βλέμμα μας αλλά τη ζεστή καρδιά μας.
Σας φιλώ και σας εύχομαι μια υπέροχη εβδομάδα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου