Το δέντρο που έδινε.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα θεάτρου θα σας πω για μια υπέροχη παιδική παράσταση που είδαμε χθες με το ζυμαράκι στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ.

Πρόκειται για την παράσταση ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ.

Ενδεχομένως να έχετε διαβάσει και το βιβλίο του Σελ Σιλβερστάιν που τώρα μεταφέρθηκε και επί σκηνής από την εταιρεία παραγωγής θεατρικών παραστάσεων ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΡΓΑ.

Το έργο είναι μια διασκευή από το ομότιτλο βιβλίο που έχει

 κλέψει την καρδιά όσων το έχουν διαβάσει. Πραγματεύεται 

την ξεχωριστή φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και ένα δέντρο, 

μια μηλιά. Το μικρό αγόρι δένεται και γίνεται φίλος με τη 

μηλιά. Κάθε τόσο επιστρέφει και γεύεται τους καρπούς της 

και ότι άλλο μπορεί να δώσει ένα δέντρο. Στο τέλος, το μικρό 

αγόρι που έχει πια γεράσει, ξαποσταίνει λίγο γιατί είναι 

κουρασμένος. Εκείνη του λέει να καθίσει στο τελευταίο που 

της είχε απομείνει, το γέρικο κούτσουρό της.

Η αγάπη, η φιλία, η αμερόληπτη προσφορά, η άδολη αγάπη. 
Αξίες και έννοιες που δεν πρέπει να ξεχνάμε!

"Γιατί η μηλιά μαμά είναι λυπημένη;" 
"Γιατί οι άνθρωποι ξεχνάμε πολλές φορές το καλό που μας κάνουν κάποιοι άλλοι"  απάντησα στην κόρη μου.

Αργότερα μου έκανε και άλλες ερωτήσεις και αναφέρθηκε 
πολλές φορές στο έργο ακόμη και ώρες πολλές αφότου 
επιστρέψαμε στο σπίτι.

Ήταν μια ακόμη υπέροχη Κυριακή.
Και μπορεί να μην έχουμε που λέει ο λόγος μετρό στη 
Θεσσαλονίκη αλλά γονείς και δάσκαλοι έχουν πολλές 
επιλογές για παιδικό θέατρο κάθε Σαββατοκύριακο!
Κάποιοι νοιάζονται για τα παιδιά μας και τους ευχαριστούμε!