Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο 2016!

Ομολογώ ότι την ιδέα του Χριστουγεννιάτικου ημερολόγιου #advent calendar την έμαθα σχετικά πρόσφατα. Από τότε που έγινα μαμά και από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το blogging. Πρόκειται για έθιμο των βορειοευρωπαίων αλλά περισσότερα και αναλυτικότερα μπορείς να διαβάσεις εδώ

Το advent calendar λοιπόν γίνεται με διάφορους τρόπους.
Εγώ επέλεξα τον πιο απλό και εύκολο συνάμα γιατί δεν είχα και πάρα πολύ χρόνο στη διάθεσή μου για να το υλοποιήσω.

Επέλεξα τη μορφή ενός δέντρου.
Τελικά, η μορφή του όταν κόλλησα όλα τα χάρτινα ποτηράκια στο σκληρό χαρτόνι δε με ικανοποίησε ιδιαίτερα! Υπόσχομαι ότι του χρόνου θα βελτιωθώ!

Εδώ βλέπεις 25 χάρτινα ποτηράκια με διάφορα χρωματιστά χάρτινα καπάκια. Πάνω τους έχω κολλήσει αυτοκόλλητα με αριθμούς. Την πρώτη ημέρα του Δεκεμβρίου και για 24 ημέρες θα σπας με το χεράκι σου το χαρτάκι και θα σε περιμένει μια έκπληξη. Μπορεί να είναι ένα μήνυμα ή ένα μικρό δωράκι. Δε σου αγόρασα κανένα δωράκι. Πρόκειται για δωράκια που σου έχω ήδη κάνει αλλά δεν έδωσες ιδιαίτερη σημασία.
Για εμένα περισσότερο ενδιαφέρον έχουν τα μηνύματα "αποστολές" που θα κληθούμε να ολοκληρώσουμε μαζί.
Πώς θα σου φανούν άραγε;

Μερικές άλλες ιδέες για χριστουγεννιάτικα ημερολόγια μπορείς να δεις και εδώ

Εδώ και μέρες είμαστε σε χριστουγεννιάτικη διάθεση.
Στολίσαμε το δέντρο μας και σου έφτιαξα και τη γωνιά του Αη Βασίλη με τους φίλους του. Κάθε πρωί πριν ξεκινήσουμε για τον παιδικό σταθμό τους παίζεις και τους μιλάς.
Δεν παραλείπουμε να φωτογραφίζουμε χριστουγεννιάτικες εικόνες και στολισμούς της πόλης μας.


Να μην ξεχάσω βέβαια να σου πω ότι στείλαμε και το γράμμα μας στον Αη Βασίλη! Όταν ρίξαμε το γράμμα στο γραμματοκιβώτιο εκείνο άρχισε να κουνιέται!!!!

Φυσικά, τον έχουμε καλοπιάσει από πολύ νωρίς τον παππούλη με την κόκκινη στολή και του φτιάξαμε τις προάλλες μπισκοτάκια βανίλιας που του αρέσουν!

Να ξέρεις επίσης ότι κάθε χρόνο δεν παραλείπω να βγάζω μια χριστουγεννιάτικη φωτογραφία με το στολισμένο δέντρο μας στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης Fm100!

Τι λες; Σου αρέσει;

Έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε και να δούμε!
Ανυπομονώ να δω τη χριστουγεννιάτικη πλατεία Αριστοτέλους αλλά και το χριστουγεννιάτικο χωριό στην Τούμπα που θα ανοίξει στις 3 Δεκεμβρίου!!!

Σε αφήνω τώρα γιατί πρέπει να οργανωθώ για το τι παραστάσεις θα δούμε το σαββατοκύριακο που μας έρχεται! Αύριο όμως στο σχολείο εσύ και οι συμμαθητές σου θα δείτε τη χριστουγεννιάτικη παράσταση της Δέσποινας Σαρόγλου "Ο Αη Βασίλης σφήνωσε στην καμινάδα"!

Και μετά τι έγινε;;;;;
Θα μου τα πεις αύριο με κάθε λεπτομέρεια!

Σε φιλώ.
Η μαμά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...