Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το "τζα!" του φθινοπώρου.

Λοιπόν έχουμε καιρό να τα πούμε, ε;
Πέρασε ένα καλοκαίρι υπέροχο μαζί σου και δεν έγραψα μια γραμμή!

Η αλήθεια είναι ότι παραμέλησα κάπως το ημερολόγιό μας γιατί το pontiotube κέρδισε όλη την προσοχή μου και από ό,τι φαίνεται αυτό θα τραβήξει για καιρό!
Πρόκειται για ένα διαδικτυακό κανάλι που δημιούργησα στο youtube μαζί με τη συνάδελφο και φίλη Γαλάτεια Ευαγγελίδου που στόχο έχει την προώθηση της ποντιακής διαλέκτου και ταυτόχρονα την πολιτιστική προβολή της Θεσσαλονίκης μας!

Όλα γίνονται με ένα smartphone και περνάμε πολύ όμορφα στα γυρίσματα!
Σε μερικά από αυτά έχεις έρθει και εσύ (δεν ξέρω αν θυμάσαι!).

Περάσαμε ένα όμορφο καλοκαίρι στις ακτές της Πιερίας.
Παίξαμε στη θάλασσα.
Κολύμπησες μόνη σου WOW!!!
Παρατήρησες τη φύση...
Πήγαμε τις βόλτες μας με τον Τόμας το τρενάκι στον Πλαταμώνα και γενικά χαρήκαμε τις στιγμές μας!

Επιστρέψαμε με γεμάτες τις συναισθηματικές μπαταρίες μας και καλωσορίσαμε το φθινόπωρο...


Αλλάζει και ο καιρός από αύριο. Να σου πω την αλήθεια δεν την αντέχω άλλο τη ζέστη!

Το πιο βασικό από όλα είναι ότι άρχισες να πηγαίνεις στον παιδικό σταθμό!
Είμαι πολύ χαρούμενη που εσύ είσαι χαρούμενη και με χαρά πας εκεί και περνάς απόλυτα δημιουργικά το χρόνο σου!

Έχεις εξαιρετικές παιδαγωγούς! 
Με γνώση και αγάπη σας μαθαίνουν πράγματα που αναπτύσσουν τη φαντασία και το συναίσθημά σας!

Στην αρχή δε σου κρύβω ότι είχα κάποια ανησυχία (πώς αλλιώς;;;;) αλλά η κυρία Όλγα και η κυρία Νίκη έδιωξαν κάθε αμφιβολία!
Τι καλά να γυρνούσα και εγώ σε αυτό το πρώτο σχολείο σου!

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά πάλι δε θα έχουμε λεωφορεία στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, αυτή την εβδομάδα θα κυκλοφορούμε με το ταξί αφού δεν έχουμε άλλη επιλογή!

Να μην ξεχάσω να δώσω συγχαρητήρια στον φίλο μας και διευθύνοντα σύμβουλο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, Κυριάκο Ποζρικίδη, που μίσθωσε λεωφορεία για να μεταφέρουν λεωφορεία από και προς τη ΔΕΘ! Πάντως η εφετινή 81η ΔΕΘ είχε πολλές εκπλήξεις και αναμένονται ακόμη περισσότερες με τους Μυστικούς Κόσμους του Ευγένιου Τριβιζά! Το νου μας!



 Πήραμε πάντως μια γεύση το περασμένο Σάββατο και θα επανέλθουμε τον προσεχή Οκτώβριο!

Αυτά είχα να σου πω προς το παρόν!

Επιστρέφω σε λίγο από τη δουλειά. Να χαθούμε στα όνειρά μας. Μια νέα μέρα μας περιμένει!

Σ' αγαπώ πολύ.

Η μαμά (Ταζοπούλου = Ξανθοπούλου). Η δική σου εξίσωση!




Σχόλια

  1. Καλή πρόοδο στη μικρή μαθήτρια και καλή δύναμη στη Super Mama!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστούμε πολύ Μυρσίνη μου! Μακάρι να ειναι μια καλή χρονιά για όλα τα παιδάκια!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...