Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τσουρεκάκι 2015.

Πάει και αυτό το Πάσχα τσουρεκάκι μου...
Βάψαμε τα αυγουλάκια μας, στολίσαμε αναλόγως το σπιτάκι μας, πήγαμε στον "παππούλη". Είναι μεγάλη η αγάπη σου και η συμπάθειά σου για το χώρο της εκκλησίας. Ήρθε και η αγαπημένη μας νονά. Η χαρά σου δε λεγόταν! Αγκαλίτσες, φιλάκια, ένας παντζουρλισμός χαράς και ευτυχίας!



Το Άγιο φως για εμένα είσαι εσύ. Και ευχαριστώ το Θεό που σε έστειλε σε εμένα...
Άργησα πάλι να ενημερώσω το ημερολόγιό μας αλλά με τρώνε τα τρεξίματα της καθημερινότητας ζυμαράκι μου! Πάντως προλάβαμε να γευτούμε τα μπισκοτάκια πασχαλίτσας από το αγαπημένο μας αρτοποείο ΚΟΥΚΟΥΜΕΡΙΑΣ!





Είναι Δευτέρα του Πάσχα 2015 και είμαι στη δουλειά, στο ραδιόφωνο. Ξέκλεψα λίγο χρόνο για να σου γράψω.

Να θυμηθώ να μην ξεχάσω! :

Μιλάς πολύ και πολύ γλυκά. Νέες λέξεις έχουν μπει στο λεξιλόγιό σου.
Νένιο (μπάνιο)
Νενόνια (μακαρόνια)
Φαφέ (Καφέ)
Παπέ (Φραπέ)
Μπαλάδα (λαμπάδα)
Τόοοοοοοσο
Πολύ!
Κεϊκ

Λατρεύεις τα λεωφορεία και τα αυτοκίνητα! Στεκόμαστε με τις ώρες και παρατηρούμε τα λεωφορεία που περνούν! Χαιρετάς τον οδηγό και τον κόσμο και ανταποδίδουν!

Τώρα πια ο καιρός είναι καλός και κάνουμε αμέτρητες βόλτες!
Πρόσφατα πήγαμε ξανά στο Μέγαρο Μουσικής για να ακούσουμε την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου που γιόρτασε τα 20 χρόνια στη μουσική. "Γίνε μαζί μας παιδί" μας έλεγαν τα παιδάκια!

Παπάχιαααααααααααααα και να τα χειροκροτήματα!!!!

Περάσαμε ένα υπέροχο τετραήμερο μαζί!!!!!
Τρέχεις με δύναμη και γέλιο και χώνεσαι στην αγκαλιά μου! Δε θέλω τίποτα άλλο Θεέ μου! 
Τι γλυκά που με λες "μαμάααααααα". Και όταν ξυπνάς πρώτη κάνω πως κοιμάμαι για να το ακούσω!

Θα επανέλθω τσουρεκάκι μου!
Πάω να εκφωνήσω τώρα το δελτίο ειδήσεων!
Να με περιμένεις ε!
Θα έρθω με το τουτου!!!!

Παπώ (σ' αγαπώ).
Η μαμά.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...