Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χαρά και πασχαλιά!

Τελικά αυτή η φράση σου πάει γάντι;
Σου το είπα;;;
Ε, στο λέω τώρα!

Χαρά και πασχαλιά λοιπόν και είναι ώρα για κατασκευές.

Φυσικά, ενημερώνομαι από το ίντερνετ και ακολουθώ τις εμπνεύσεις και άλλων μαμάδων ή κάνουμε και δικές μας απόπειρες.

Πολύ δημοφιλής είναι η κατασκευή με την κάλτσα, όπου προκύπτει ένας πασχαλιάτικος λαγουδάκος!

Τα μόνα απλά υλικά που χρειαζόμαστε είναι μια κάλτσα, ρύζι, σπάγγο ή κορδέλα, μαρκαδόρο και ματάκια και ιδού!

Βέβαια υπάρχουν και πιο εξελιγμένες επιλογές όπως οι ξύλινες:

Πήραμε αυτοκόλλητο ύφασμα για να κάνουμε το φορεματάκι της λαγουδίνας, βαμβάκι για την ουρά και βελουτέ χαρτόνι για τα αυτάκια.

Α! Για δες! Για τη γιαγιά χαρίσαμε μια πιο εξελιγμένη εκδοχή! Με πομ πομ! Μας βοήθησε πολύ το πιστόλι σιλικόνης που κολλάει τα πάντα!


A! Καλά που μου το θύμισες! 
Στο παιδικό εργαστήριο της Art2Art φτιάξατε με τους φίλους και τις φίλες σου τα πασχαλινά κοτοπουλάκια σας ! Μεταμορφώσατε τα χάρτινα πιατάκια με πούπουλα και χαρτόνι!

Μέσα στο κλίμα των ημερών και η γιαγιά μας που μας ξεπερνάει κατά πολύ στις χειροτεχνίες και στις κατασκευές. Εφέτος ασχολείται με την κατασκευή βραχιολάκια και κάποια είναι μέσα στο κλίμα των ημερών του Πάσχα.

 

Σήμερα θα πάμε στη νονά μας  και στο πασχαλιάτικο μπαζάρ που φιλοξενεί στο κατάστημα της σε συνεργασία με ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!




Το δωράκι της το βάλαμε σε μια χαρτοσακκούλα διαφορετική από τις άλλες!
Κάναμε κατασκευή μετατρέποντας τη σακκούλα σε πασχαλιάτικο λαγό!
Χρησιμοποιήσαμε βελουτέ χαρτόνι για τα αυτάκια, ματάκια, πομ πομ και συρραπτικό.

Τι λες;
Θα της αρέσει!
Για να δούμε!

Σε φιλώ.
Η μαμά.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...