Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Η κυρία οδοντόβουρτσα βρήκε τη Χαρά της.

Αυτό πάλι;;;; Όλα μα όλα όλα στο στόμα;;;; Άργησα να γράψω για αυτή σου τη συνήθεια, που βέβαια δεν είναι μόνο δική σου. Έχεις και άλλους ... "συναδέλφους"! Όταν επικρατεί ησυχία στο σπίτι, τότε πια είναι σίγουρο ότι κάτι κατεργάρικο έχεις σκαρώσει. Καλοκαίριασε και σου αρέσει να κάνεις εξερευνήσεις στις γλάστρες του μπαλκονιού! Και πριν προλάβω να τρέξω να σε τραβήξω μακριά από τα χώματα, εσύ τα είχες βάλει ήδη στο στόμα! Νόστιμο ε;;;; Άργησες mommy! Σε ευχαριστώ για τις ασκήσεις ετοιμότητας. Από χθες, 21 Μαϊου αρχίσαμε να μαθαίνουμε σιγά σιγά να καθαρίζουμε τα δοντάκια! Το βρήκες πολύ ενδιαφέρον! Και τι ωραία γεύση που έχει η οδοντόκρεμα! Ξεκαρδίσματα. Χειροκροτήματα. Πρέπει να την προσέξουμε πολύ αυτή τη Δόνα Τερηδόνα!

Ποιος μαλώνει τη μαμά;;;

χαχαχαχαχα Το είδαμε και αυτό! Μιλάς με τον εαυτό σου και αν δε σου αρέσει κάτι εκδηλώνεις τα... "νεύρα" σου! "Αααααααααααααααα!!!!" Στην πολλή μεγάλη φουρτούνα πετάς το μπουκάλι με το γάλα σου και την πιπίλα σου! Βάσανα που έχει και η μωρουδιακή ζωή! Έτσι για να το θυμάμαι, τα "νευράκια" σου τα είδαμε στις 25 Απριλίου 2014. Άντε, επιστρέφει η μαμά στη δουλειά της ανυπομονώντας να μου δώσεις φιλάκια το μεσημέρι . Σε φιλώ αγάπη μου ζυμαρένια μου!

Ξεφυλλίζοντας το περυσινό ημερολόγιο.

Άνοιξα το περυσινό ημερολόγιο, του 2013, που έγραφα όποτε προλάβαινα κάθε σου κίνηση. Το χέρι μου τυχαία βρέθηκε στις 24 Απριλίου 2013: "Η πρώτη μας βόλτα με το καρότσι" έγραφα... περνά ο χρόνος με Χαρά...  

Για τα "ζυμαράκια" όλου του κόσμου.

Τη λέμε "Μ. Εβδομάδα" μικρή μου για να μαθαίνουμε και εμείς οι υπόλοιποι μικροί το μεγαλείο της θυσίας του Χριστούλη μας. Για να μαθαίνουμε να πράττουμε το καλό ακόμη και αν συνθήκες γύρω μας δε βοηθούν. Να θυμάσαι πως  Ανάσταση θα πει: Να βοηθάς τον αδύναμο. Να μάχεσαι για το δίκαιο. Να χαμογελάς και στα δύσκολα. Να λες και να αναζητάς την αλήθεια. Να αγαπάς. Να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Κι εγώ μαζί σου πια τα θυμάμαι καλύτερα και περισσότερο κάθε μέρα. Φως και υγεία σε όλα τα "ζυμαράκια" του κόσμου.  

Η Χαρά και οι 14 μήνες.

Κάθε μήνα στις 9 έχουμε τα μηνογενέθλιά σου! Έχουμε και έναν μικρό μαυροπίνακα και σημειώνουμε τον καιρό που περνά και εσύ μεγαλώνεις...μεγαλώνεις...μεγαλώνεις... Τώρα που έγινες 14 μηνών ήθελα να σου πω ότι ο τρόπος που "παραδίνεσαι" στην αγκαλιά μου, θα ήθελα να διαρκέσει για πάντα. Γίνεται; Ήθελα επίσης να σου πω ότι την επόμενη φορά που θα έρθει ο πυρετούλης στο μετωπάκι σου, δε θα πάθω εσωτερικό πανικό. Νομίζω όλες οι μαμάδες το παθαίνουν (χεχεχε). Χμμμ....ήθελα επίσης επίσης επίσης να σου πω ότι εκπλήσσομαι τις στιγμές που θες να κατοχυρώσεις την αυτονομία σου, πιάνοντας και τρώγοντας τροφές μόνη σου με τα χεράκια σου! Να ξέρεις όμως ότι ακόμη είσαι λίγο μικρούλα για να τα φέρεις βόλτα με το κουτάλι για την κρέμα ή τη σούπα. Εσύ όμως να επιμένεις...κάποτε θα το πετύχεις! Επίσης, να σε ρωτήσω κάτι; Πώς ξέρεις και κάνεις ντροπές στο ανδρικό φύλο; χαχαχαχαχαχα! Απόλαυσή μου σκέτη! Είναι πολλά αυτά και άλλα που θέλω να σου πω. Πρέπει όμως να γράψω κάτι ειδήσε...

Τι ωραία που είναι έξω μαμά!

Είμαστε πια στα μέσα Μαρτίου. Περπατάς πλέον κανονικά. Δοκιμάσαμε πριν λίγες μέρες να κάνεις και μερικά βήματα έξω. Στην αρχή κοκκάλωσες. Κοιτούσες σκεφτική όλο αυτό τον τεράστιο χώρο που απλωνόταν μπροστά σου. "Τόσα τετραγωνικά, θέλω να τα πατήσω όλα!!!!" Νομίζω πως αυτό σκεφτόσουν από μέσα σου, έτσι δεν είναι Χαρά; Χμμμ...δεν άργησες πολύ. Άφησες απαλά το χέρι μου και ξεκίνησες το δικό σου "μπιπ μπιιιιιιιπ!" Μα, τι ορμή είναι αυτή;;;;; Χαχαχαχα Βάου το σκυλάκι! Αααααα...μόλις δεις γατούλες Πήρες σβάρνα όλα τα πλακάκια και κοιτούσες πού και πού τα παπουτσάκια σου. Φυσικά περίμενα πότε θα αποφασίσεις οτι ο ποδαρόδρομος θα λάβει τέλος. Και περίμενα αρκετή ώρα. Όταν πήγαμε στο σπίτι, ήσουν εξουθενωμένη. Αφού να φανταστείς, όταν βγάλαμε τα παπουτσάκια, έστριψες τις πατουσίτσες σου σαν τους μεγάλους "πωπωπω....πολύ κουράστηκα σήμερα μαμά...." Όταν πήγα να σου φέρω το γαλατάκι σου, ήσουν ήδη παραδομένη στον ύπνο... ζζζζζζζζζζζζ....  

Το Σάββατο πάντα πια θα είναι αλλιώς.

Το Σάββατο το περιμένω πώς και πώς. Είναι η μέρα μας. Η μέρα των κοριτσιών. Μια ολόκληρη μέρα ΔΙΚΗ ΜΑΣ. Σα να το ξέρεις και εσύ και ετοιμάζεσαι όλη την εβδομάδα. Το Σάββατο είναι αλλιώς. Και από τότε που ήρθες στη ζωή μας είναι το καλύτερο αλλιώς που θα μπορούσε να μας συμβεί. Βασική προϋπόθεση σήμερα να τελειώσουμε όλες (σχεδόν χιχιχιχ) τις δουλειές του σπιτιού. Θα βάλεις ένα χεράκι πριντσιπέσσα;;;;