Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με βλέπει ο Άη Βασίλης μαμά;

Είμαι χριστουγεννιάτικος τύπος. Με εσένα το κατάλαβα! Δηλαδή, για να ξέρεις, αν δεν ήσουν εσύ τα Χριστούγεννα δε θα είχαν καμία μα καμία σημασία για εμένα!

 Κάθε χρόνο τη φοράω τη χριστουγεννιάτικη πινελιά μου ειδικά στο χώρο εργασίας γιατί θέλω να βλέπω τον κόσμο να χαμογελά και να μου λέει "από τώρα Σοφία μας έφερες τα Χριστούγεννα;"
Από τώρα!
Ιδού!

 Την περασμένη εβδομάδα που είχα λίγες μέρες άδεια, σκεφτήκαμε πως μάλλον ήρθε η ώρα να μπει και το σπίτι μας σε χριστουγεννιάτικο mood (που είχαμε και στο χωριό μας χο χο χο χο!)

Και όπως είδες, δεν κράτησα τον όρκο μου και αγόρασα και πάλι χριστουγεννιάτικες κούπες!
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει!
Κάποιος να μου λύσει τα χριστουγεννιάτικα μάγια!
(αστειεύομαι! Μην τολμήσει κανείς!)

 Είναι η εποχή που με ρωτάς "με βλέπει ο Άη Βασίλης μαμά;" και "από πού θα μπει στο σπίτι μας ο Άη Βασίλης μαμά;;;".

Και φυσικά εξάντλησα όλες τις πιθανότητες λέγοντάς σου ότι ίσως μπει από την καμινάδα του τζακιού (μήπως να μην το ανάψουμε εκείνη την ημέρα για να μην καεί ο πωπός του;;;), ίσως να μπει από την μπαλκονόπορτα από το μπροστινό μέρος του σπιτιού ή να επιλέξει να έρθει να σε βρει καθώς θα κοιμάσαι στο υπνοδωμάτιό σου....

Χμμμμ.......

Και ξέρεις ε;
Πρέπει να κοιμάσαι όταν θα έρθει ο Άη Βασίλης! Διότι αν πιάσετε την κουβέντα, δε θα προλάβει να πάει τα δώρα και στα υπόλοιπα παιδιά!
Ααααα και συγγνώμη δηλαδή!
Δεν ήσουν μόνο εσύ καλό κορίτσι εφέτος! Εντάξει;;; χιχιχιχι!



Τα Χριστούγεννα είναι και οι μυρωδιές στο σπίτι. Μην ξεχαστείς! Έχουμε μπόλικη δουλειά στο εργαστήριο μπισκότων!


 Εφέτος λέω να κάνουμε το σπίτι να μυρίσει Χριστούγεννα ακόμη περισσότερο με τη βοήθεια της Άσπας Τσαμαδή και της υπέροχης ιδέας της. 

 Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι "σε εμάς" ο Άη Βασίλης έρχεται τα Χριστούγεννα αντί για την Πρωτοχρονιά επειδή συνήθως ανήμερα της Πρωτοχρονιάς εργάζεται "η μαμά". Αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία!




Επίσης, εφέτος επέλεξα να αγοράσω ένα ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης των Χριστουγέννων αντί να φτιάξω κάποιο μόνη μου. Παρόλα αυτά, θα βάλω τα δυνατά μου για να ετοιμάσω πρωτότυπες ιδέες για το τι "αποστολή" θα περιέχει η κάθε μέρα μας ώσπου το ημερολόγιο να δείξει τον μαγικό αριθμό


 Δεν ξέρω αν θα ευοδωθούν όλα τα σχέδιά μας. Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι Χριστούγεννα σημαίνει να προσφέρεις και να σκέφτεσαι τον διπλανό σου.

Τα ξαναλέμε μικρή μου!
Να ονειρεύεσαι μέσα σε μια χρυσόσκονη καλοσύνης!

                







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...