Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Με βλέπει ο Άη Βασίλης μαμά;

Είμαι χριστουγεννιάτικος τύπος. Με εσένα το κατάλαβα! Δηλαδή, για να ξέρεις, αν δεν ήσουν εσύ τα Χριστούγεννα δε θα είχαν καμία μα καμία σημασία για εμένα!

 Κάθε χρόνο τη φοράω τη χριστουγεννιάτικη πινελιά μου ειδικά στο χώρο εργασίας γιατί θέλω να βλέπω τον κόσμο να χαμογελά και να μου λέει "από τώρα Σοφία μας έφερες τα Χριστούγεννα;"
Από τώρα!
Ιδού!

 Την περασμένη εβδομάδα που είχα λίγες μέρες άδεια, σκεφτήκαμε πως μάλλον ήρθε η ώρα να μπει και το σπίτι μας σε χριστουγεννιάτικο mood (που είχαμε και στο χωριό μας χο χο χο χο!)

Και όπως είδες, δεν κράτησα τον όρκο μου και αγόρασα και πάλι χριστουγεννιάτικες κούπες!
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει!
Κάποιος να μου λύσει τα χριστουγεννιάτικα μάγια!
(αστειεύομαι! Μην τολμήσει κανείς!)

 Είναι η εποχή που με ρωτάς "με βλέπει ο Άη Βασίλης μαμά;" και "από πού θα μπει στο σπίτι μας ο Άη Βασίλης μαμά;;;".

Και φυσικά εξάντλησα όλες τις πιθανότητες λέγοντάς σου ότι ίσως μπει από την καμινάδα του τζακιού (μήπως να μην το ανάψουμε εκείνη την ημέρα για να μην καεί ο πωπός του;;;), ίσως να μπει από την μπαλκονόπορτα από το μπροστινό μέρος του σπιτιού ή να επιλέξει να έρθει να σε βρει καθώς θα κοιμάσαι στο υπνοδωμάτιό σου....

Χμμμμ.......

Και ξέρεις ε;
Πρέπει να κοιμάσαι όταν θα έρθει ο Άη Βασίλης! Διότι αν πιάσετε την κουβέντα, δε θα προλάβει να πάει τα δώρα και στα υπόλοιπα παιδιά!
Ααααα και συγγνώμη δηλαδή!
Δεν ήσουν μόνο εσύ καλό κορίτσι εφέτος! Εντάξει;;; χιχιχιχι!



Τα Χριστούγεννα είναι και οι μυρωδιές στο σπίτι. Μην ξεχαστείς! Έχουμε μπόλικη δουλειά στο εργαστήριο μπισκότων!


 Εφέτος λέω να κάνουμε το σπίτι να μυρίσει Χριστούγεννα ακόμη περισσότερο με τη βοήθεια της Άσπας Τσαμαδή και της υπέροχης ιδέας της. 

 Στο σημείο αυτό να διευκρινίσω ότι "σε εμάς" ο Άη Βασίλης έρχεται τα Χριστούγεννα αντί για την Πρωτοχρονιά επειδή συνήθως ανήμερα της Πρωτοχρονιάς εργάζεται "η μαμά". Αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία!




Επίσης, εφέτος επέλεξα να αγοράσω ένα ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης των Χριστουγέννων αντί να φτιάξω κάποιο μόνη μου. Παρόλα αυτά, θα βάλω τα δυνατά μου για να ετοιμάσω πρωτότυπες ιδέες για το τι "αποστολή" θα περιέχει η κάθε μέρα μας ώσπου το ημερολόγιο να δείξει τον μαγικό αριθμό


 Δεν ξέρω αν θα ευοδωθούν όλα τα σχέδιά μας. Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι Χριστούγεννα σημαίνει να προσφέρεις και να σκέφτεσαι τον διπλανό σου.

Τα ξαναλέμε μικρή μου!
Να ονειρεύεσαι μέσα σε μια χρυσόσκονη καλοσύνης!

                







Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...