Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στην Ονειρούπολη!

Δώρα δεν είναι μόνο αυτά που είναι τυλιγμένα σε φανταχτερό χαρτί.
Δώρα είναι και οι εμπειρίες και τα ταξίδια σε άλλα μέρη μικρή μου!
Έτσι λοιπόν, το πρώτο σου Χριστουγεννιάτικο δώρο για εφέτος ήταν το ταξίδι και η διαμονή μας στην Ονειρούπολη Δράμας!


Βρεθήκαμε στην Ονειρούπολη την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της. Όταν φτάσαμε το μεσημέρι ακόμη τακτοποιούσαν τις τελευταίες λεπτομέρειες τα τεχνικά συνεργεία.
Αργά το απόγευμα έγιναν τα εγκαίνια με τιμώμενο πρόσωπο τον συγγραφέα παιδικών βιβλίων Ευγένιο Τριβιζά!


Είχε μαζευτεί πάρα πολύς κόσμος και ευτυχώς ήταν εκεί και ο δήμαρχος της Ονειρούπολης ο Οράτιος Ονειροπαρμένος που μας έκανε να γελάμε με τα αστεία του!



Η Ονειρούπολη είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά της! Μια μικρή πόλη των ονείρων!
Ο Αη Βασίλης έφτασε με ένα αερόστατο!



Με το σπιτάκι του Αη Βασίλη, το ταχυδρομικό εργαστήρι, τη Σχολή χριστουγεννιάτικης μαγείας, το Ζαχαροπλαστείο των Ξωτικών, το Σπιτάκι του Παραμυθιού, το Ατελιέ των Ξωτικών, τα Playmobil, το εργαστήρι του χαμόγελου και της φύσης, το σπιτάκι κυκλοφοριακής αγωγής και το παγωμένο εργαστήρι πειραμάτων!
Εμείς μαγευτήκαμε από τη ζεστασιά στο σπιτάκι του Αη Βασίλη!



΄
Μας έκανε πολλή εντύπωση ο Φιρφιρίκος!
Ααααα ναι! Από το ζαχαροπλαστείο των Ξωτικών όπου μαζί με άλλα παιδάκια φτιάξατε τα πιο μοσχοβολιστά κουλουράκια!
Θα τον δείς στο κολάζ φωτογραφιών που έφτιαξα!


Μείναμε δυο μέρες στην Ονειρούπολη. Μακάρι να ήταν περισσότερες! Αλλά δεν πειράζει! Η Ονειρούπολη θα διαρκέσει για πολλές πολλές μέρες ώσπου να έρθει και ο καινούργιος χρόνος και μπορεί να την επισκεφθούμε ξανά!


Ως τότε συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε με βάρκα την καλοσύνη και την αγάπη.
Σε φιλώ πολύ,
η μαμά.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...