Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα αλλιώτικο δώρο τώρα που έγινες 4 !

Έγινες λοιπόν 4 ετών και εφέτος σκέφτηκα να πρωτοτυπήσουμε σε σχέση με το δώρο των γενεθλίων σου.
Πήρες βέβαια πολλά δώρα "υλικά" από φίλους, συμμαθητές και συγγενείς αλλά καθώς πλέον μεγαλώνεις ήθελα να αρχίσεις να αντιλαμβάνεσαι σιγά σιγά τη σημασία και την αξία των εμπειριών και των αναμνήσεων που είναι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωη μας.
Να έχεις εικόνες...

Έτσι λοιπόν, αφού και οι δύο έχουμε λατρεία στα αεροπλάνα και ο μπαμπάς σου ταξιδεύει πολύ συχνά σκέφτηκα να σου κάνω μια έκπληξη. Κάτι που να το θυμάσαι με αγάπη και να το διηγείσαι σε όσους αγαπάς.
Άλλωστε, σχεδόν από τοσοδουλα, παρατηρούμε τον ουρανό, μερα και νύχτα. Τα αεροπλάνα που απογειώνονται ή κατευθύνονται για προσγείωση. Ευχόμαστε καλό ταξίδι σε όσα φεύγουν και καλή διαμονή σε όσα έρχονται.
Πιο ωραία ειναι τα βράδια στο λιμάνι. Που βλέπουμε αστέρια και φεγγάρια μαζί να αναστατωνονται προς στιγμην απο τη δύναμη και το θόρυβο αυτού του τεράστιου σιδερένιου πουλιού!



Στο αεροδρόμιο έχουμε πάει πολλές φορές. Στον πύργο ελέγχου όμως;

χαχαχχα Ήδη δύο μήνες πριν, συνεννοήθηκα με τον αερολιμενάρχη του αεροδρομίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και μας έδωσε την άδεια να μπούμε μέσα στον πύργο ελέγχου!
 
 Με τη βοήθεια της αγαπητής κυρίας Αθηνάς περάσαμε από διάφορους διαδρόμους μέχρι να φτάσουμε στο πιο ψηλό σημείο του αεροδρομίου.
Εκεί μας περίμενε ο κ. Διονύσης και όλο το επιτελείο του πύργου ελέγχου. Στην αρχή σάστισες...εξεπλάγης...μετά όμως άρχισες να δίνεις και εσύ τις οδηγίες σου. Ευχήθηκες και καλό ταξίδι στους επιβάτες της πτήσης της GermanWings!

  Η ημέρα των γενεθλίων ακολουθείται από την ημέρα της γιορτής σου. Έκανες ένα μίνι πάρτυ γενεθλίων στον παιδικό σταθμό και κέρασες στους συμμαθητές σου τα μπισκοτάκια με το όνομά σου και τα cupcakes από το υπέροχο Papillon Coloré.

Την ημέρα της γιορτής σου σβήσαμε τα κεράκια της τούρτας στο σπίτι παρέα με την καλύτερή σου φίλη, τις γιαγιάδες και όλη την οικογένεια.
Τι τούρτα;;;;!!!!
Frozen φυσικά! Την τούρτα την έφτιαξαν με όλη την αγάπη και το μεράκι τους η Έλσα Κουκουμέρια  και η γλυκειά μας Μυρτώ από την αρτοποιεία ΚΟΥΚΟΥΜΕΡΙΑ.

Γλυκά να είναι τα χρόνια σου
όπως και η καρδιά σου!

Σε λατρεύουμε ζυμαράκι μας.

Μεγαλώνεις και μας συγκινείς...  

Σχόλια

  1. Να τη χαίρεσαι και να την καμαρώνεις!Υπέροχη η έκπληξη που της ετοίμασες, αξέχαστη σίγουρα , ειδικά για ένα παιδί της ηλικίας της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Δέσποινα!
      Και μόλις συνειδητοποιώ ότι τώρα είδα το σχόλιό σου!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...

Δάκρυα "πορτοκάλια"

Τα πορτοκάλια είναι νόστιμα, ειδικά εκείνα τα ζουμερά με τη γλυκόξινη γεύση. Έχουν βιταμίνες μα κυρίως έχουν μνήμες... Λίγους μήνες πριν φέρω στον κόσμο το παιδί μου, καθάριζα ένα ζουμερό πορτοκάλι. Τη λαχτάρα μου να το φάω διέκοψε η "παρέμβαση" του αδελφού μου του Δημήτρη. Έσπευσε να με ενημερώσει και να με προστατεύσει. "Σοφουλάκι, μην τρως πορτοκάλια τα βράδια! Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς! Θα νιώθεις κάψιμο!"  . Στις μεταφορικές έννοιες της καθημερινότητας λέμε "σαν πορτοκάλια τα δάκρυά της..." Σε λίγο καιρό, τον Αύγουστο που θα έρθει, κλείνουμε 4 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη μας. Τέσσερα χρόνια χωρίς τον πολυαγαπημένο γιο της μάνας μας, τον αδελφό μου και θείο της κόρης μου...λάτρευε ο ένας τον άλλον...Λατρευόμασταν. Κάθε φορά, κάθε μέρα πριν φύγω για τη δουλειά, χώνω μέσα στην τσάντα μου ένα πορτοκάλι...