Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Christmas hugs!



Ο Δεκέμβριος στη Θεσσαλονίκη είναι σκέτη απόλαυση!
Είναι ο πιο χουχουλιάρικος μήνας, για ζεστό καφέ, τσάι ή σοκολάτα και πολλές αγκαλιές!
Είναι ο μήνας που βρίσκουμε συνέχεια αφορμές για να φτιάξουμε χριστουγεννιάτικα μπισκότα. Τα κουπάτ στη ζύμη παίρνουν φωτιά! Και τι ωραία που μυρίζει το σπίτι κανέλα και βανίλια!



 Άλλες φορές πάλι, κάνουμε κέικ σε διάφορα σχέδια! Να, όπως αυτό!


Φυσικά, τα πρωτεία κρατά και εφέτος το χριστουγεννιάτικο εργαστήριο του αρτοποιείου ΚΟΥΚΟΥΜΕΡΙΑΣ στη γειτονιά μας! Κοίτα τι έφτιαξε πάλι η Έλσα!



Ένας μήνας εντελώς εορταστικός και χριστουγεννιάτικος με πλήθος εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων για τα παιδιά.

Σήμερα το πρωί, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης για να φτιάξουμε χειροποίητα στολίδια και να στολίσουμε το δέντρο!



Στη Θεσσαλονίκη άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων και κάνουμε ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΑΖΙ!

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης φωταγώγησε χθες την πλατεία Αριστοτέλους αλλά νωρίτερα ήρθε στην περιοχή μας για να εγκαινιάσει τη λειτουργία του Χριστουγεννιάτικου πάρκου στην 4η δημοτική κοινότητα!
Είναι πραγματικά υπέροχο!


 Χθες λοιπόν, από τη χαρά σου που είδες όλο αυτό το χριστουγεννιάτικο τοπίο μπροστά σου αναφώνησες "ΜΠΡΑΒΟ ΔΗΜΑΡΧΕ! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!"

Γέλασα τόσο πολύ!
Οι γιορτές είναι τόσο διαφορετικές και παίρνουν άλλο νόημα όταν έχεις μικρά παιδιά!
Χαίρομαι κι εγώ τόσο πολύ μαζί σου που πλέον βάζω χριστουγεννιάτικες πινελιές ακόμη και εν ώρα εργασίας!
Καμία σοβαρότητα πια!!!!




 Στο ραδιόφωνο, εκτός από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίσαμε και το παραδοσιακό καραβάκι μας!


Το 2016 φεύγει σε λίγο και στην ατζέντα των "πυγολαμπίδων στο κλουβί" 
ακολουθήσαμε  μια από τις προτάσεις της καλής μας φίλης Ιωάννας Σεραφειμίδου: εξαρευνήσαμε με ενα φαναράκι τη γειτονιά μας!


 Να μην ξεχάσω να σου υπενθυμίσω ότι έχουμε και άλλες χειροτεχνίες να φτιάξουμε! Σε ευχαριστώ για τη βοήθειά σου!


 Χαίρομαι τόσο πολύ με τις Χριστουγεννιάτικες αναρτήσεις! Χαίρομαι με το blogging αν και δεν είμαι τόσο συνεπής κάθε φορά όπως αυτές εδώ οι φίλες και μαμάδο-bloggers! Τι ωραίο καφέ ήπιαμε κορίτσια!

Χμμμμ....αυτά είχα να σου πω προς το παρόν!
Μετράμε έτσι κι αλλιώς αντίστροφα για τα Χριστούγεννα!
Είμαι σίγουρη ότι το γράμμα σου έφτασε στα χέρια του Αη Βασίλη και τα δώρα σου ετοιμάζονται!

Σε φιλώ!
Η μαμά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων...»

"Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων" ! Το ξέρεις; Φυσικά και το ξέρεις! Ειδικά όταν σε ακούω να γελάς στον ύπνο σου και φουσκώνω από ευτυχία!  Το είπε πριν από πολλά πολλά χρόνια ο Ουίλιαμ Σαίξπιρ. Ο σκηνοθέτης, Δημήτρης Αδάμης , εμπνέεται  και παίρνει αφορμή αυτή την σχολική χρονιά, από τη διάσημη φράση του Σαίξπιρ και ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των παιδιών, το πιο απίστευτο όνειρο, το έργο που έχει ανέβει περισσότερες φορές στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο .  Σήμερα λοιπόν, παρακολουθήσαμε την πρώτη θεατρική παράσταση αυτού του φθινοπώρου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ . Πρόκειται για το "ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημήτρη Αδάμη.   Είναι ένα από τα γνωστότερα και πιο πολυπαιγμένα έργα του Σαίξπιρ σε όλο τον κόσμο.   Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά, με μια ολοκαίνουρια διασκευή, με επταμελή θίασο και συστήνει τον σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ, το λατρεμέ...

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Σήμερα θα σου μιλήσω για τη μαμά μου.

Θυμάμαι τη μαμά μου... τα πρωινά που μας έντυνε για το σχολείο... εκείνο το σφίξιμο του αποχωρισμού που ένιωθα και την ανυπομονησία να έρθει το μεσημέρι. Που θα άνοιγε την πόρτα και θα την έβλεπα στο σπίτι, να συγυρίζει, να μαγειρεύει και να στρώνει το τραπέζι. Να τη βλέπω. Μου έφτανε. Θυμάμαι τη μαμά μου τα καλοκαίρια...στο μπαλκόνι να κεντά και εγώ να ετοιμάζομαι να πάω για παιχνίδι με τις φίλες μου για ώρες ατελείωτες. Θυμάμαι που μας φώναζε από το μπαλκόνι η μαμά για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Πού να το ξέραμε τότε τι σήμαινε η κινητή τηλεφωνία; Θυμάμαι τις εκδρομές μας τα Σάββατα για μπάνιο στη Χαλκιδική. Χρόνια μετά η ίδια ανακάλυψε τις ομορφιές και της Πιερίας. Θυμάμαι τη γεύση της μερέντας στο ψωμί. Ήταν αλλιώτικη τότε.  Και θυμάμαι τον καιρό που εργαζόταν η μαμά τα μικρά αλλά πολύ δυνατά συναισθηματικά σημειώματα που γράφαμε η μία στην άλλη... "Φουφουκίτσα μου σ'αγαπώ πολύ. Δε θα αργήσω. Να με περιμένεις". Τους καλύτερους καφέδες τους έχω ...