Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μαμά μην πίνεις τόσους καφέδες!

Μια μέρα θα μου το πεις!
"Μαμά μην πίνεις τόσους πολλούς καφέδες"!

Και θα έχεις δίκιο...μα δεν κάνω ξέρεις άλλες καταχρήσεις. Δε θέλω και δε μου "επιτρέπεται".

Πώς; Πώς είπες;
Τι θα πει "επιτρέπεται;"

Ωχ...πού να σου εξηγώ...

Εχμ...να ας πούμε είναι όταν εγώ σου λέω ότι έφαγες πολλές πατατούλες και το στομαχάκι σου φούσκωσε και έγινε μπαλονάκι και δε χωράει άλλες!

Ξέρεις μικρή μου αυτό το "μπαλονάκι" ακολουθεί πολλές φορές και τους μεγάλους. Άλλοι το αντιλαμβάνονται και άλλοι όχι.

Αυτές τις ημέρες στη χώρα που ζούμε, ανάμεσα σε όλα τα γεγονότα, συμβαίνει και κάτι πολύ θλιβερό. Ένας νεαρός με ευαισθησίες και καλή καρδιά έπεσε θύμα κακής συμπεριφοράς από συμφοιτητές του στη σχολή όπου σπούδαζε... Η καρδιά του έγινε ένα τεράστιο "μπαλονάκι" και δε χώρεσε άλλη στενοχώρια και έφυγε. Εξαφανίστηκε από προσώπου γης.

Μην τρομάζεις.
Είμαι σίγουρη ότι θα βρεθεί η άκρη και η μαμά του παιδιού αυτού θα χαμογελάσει.

Να σέβεσαι πάντα τα όρια των άλλων μικρή μου...και να θέτεις και εσύ τα δικά σου. Κι όταν οι άλλοι δεν τα σέβονται, όσο είσαι μικρή θα το λες σε εμένα. Κι όταν μεγαλώσεις θα φροντίζεις να τα κάνεις κατανοητά.

Αυτό όμως το τελευταίο είναι δική μου δουλειά.
Και θα δώσω μάχη να  τη φέρω σε πέρας.

Στο υπόσχομαι.

Η μαμά.

Αγκαλίτσες και φιλάκια ζυμαράκια.
Μην ξεχνάς! Το βράδυ θα πάμε στο θέατρο! Ετοιμάσου!

Σχόλια

  1. Μου αρέσει η ιδέα του προσωπικού ημερολογίου με στιγμές που θα ήθελες να αποτυπωθούν , τα γραπτά μένουν άλλωστε και ειναι υπέροχο στο μέλλον να μπορούν τα παιδιά μας να διαβάσουν την κοινή μας πορεία . Χαίρομαι που σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ