Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Τι είναι πλανήτης" και άλλες απορίες.

"Τι είναι πλανήτης;" με ρώτησες ένα πρωί που κατευθυνόμασταν προς τον παιδικό σταθμό. Προηγουμένως είχαμε δει να περνά ένα απορριμματοφόρο της ανακύκλωσης και σου είχα πει ότι είναι απαραίτητη η ανακύκλωση για να βοηθάμε τη ζωή του πλανήτη μας.

"Πλανήτης είναι η γη που πατάμε, το χώμα που πιάνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε".

Κούνησες με συγκατάβαση το κεφαλάκι σου και συνεχίσαμε το δρόμο μας.

Λίγο αργότερα, είδα στο διαδίκτυο μια εκδήλωση της WWF με τίτλο "Μαγειρεύουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας".

 Σκέφτηκα πως θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να πάρεις επιμέρους απαντήσεις για αυτό που με ρώτησες το πρωί.
Έτσι, αμέσως μετά τη δουλειά μου δε χάσαμε την ευκαιρία και πήγαμε στο δημαρχείο της Θεσσαλονίκης για να μάθουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όλοι ώστε να μην "αρρωσταίνει" ο πλανήτης μας.

Μέσα από διάφορες δραστηριότητες και παιχνίδια μάθαμε πόσο σημαντικό είναι να μην πετάμε φαγητό, να αξιοποιούμε κάθετι που μας προσφέρει η γη, μάθαμε ότι αφήνουμε τα μικρά ψαράκια να μεγαλώσουν και ταξινομήσαμε τα φρούτα και τα λαχανικά κάθε εποχής!
Για δες!




Ήταν ένα ξεχωριστό απόγευμα. Και παρόλο που είμασταν πολύ κουρασμένες και οι δύο δε θέλαμε να φυγουμε απο την εκδήλωση.

Ήταν μια ουσιαστική μέρα.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως αν δεν ησουν εσυ στηγια ζωή μου πολλα "αυτονόητα" θα είχαν χασει το νόημά τους.
Γιατι εσυ τους δίνεις νόημα.
Σε φιλω.
Η μαμά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ