Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το πάρτυ των γενεθλίων σου #2

Ε, ναι!
Είναι πια πραγματικότητα!

Έγινες δύο ετών!
Μαζί σου γίναμε τόσο και εμείς!

Το πάρτυ των γενεθλίων σου μας τρέλανε από χαρά όλους ζυμαράκι μου!





Το πάρτυ σου έγινε σε έναν καταπληκτικό παιδότοπο, με αξαίσιο προσωπικό και άριστο περιβάλλον. Το συστήνω σε όσους θελουν να περάσουν όμορφα. Λέγεται Ραπουνζέλ. Ένας υπέροχος πύργος παιχνιδιού και χαράς!

Όλα ήταν τέλεια. Το θέμα του πάρτυ μας ήταν η Μίνι Μάους που λατρεύεις και εσύ και εγώ!




Μας τίμησαν όλοι οι συγγενείς και οι αγαπημένοι φίλοι! Και βέβαια οι δικοί σου φίλοι: η Πέρσα και η Σταυρούλα, που σε φρόντιζαν συνέχεια, ο Κωνσταντίνος και ο Νικόλας, η Αλεξία η μικρούλα, η Βασιική και ο Δημήτρης, η Ανθή και η Δεσποινούλα! 

Η γιαγιά Θάλεια πετούσε από τη χαρά της. Αφού εσύ είσαι η Χαρά της!

Χορός, γέλια, χειροκροτήματα και άπειρο παιχνίδι! Στους καλεσμένους μας δώσαμε και ένα αναμνηστικό δωράκι. Η γιαγιά Θάλεια έπλεξε με τα χεράκια της μάλλινα πουγκάκια σε στυλ φατσούλες τενεκεδούπολης. Μέσα βάλαμε μια σβήστρα που είχε διάφορα πρόσωπα από ζωάκια και φυσικά το δωράκι πλαισιωνόταν από μια ευχαριστήρια δική σου κάρτα με τη φατσούλα της Mini mouse. Αυτή τη στιγμή δεν έχω το φωτογραφικό ντοκουμέντο, αλλά θα το ανεβάσω σύντομα!
Μαζί με όλα τα υπόλοιπα, φρόντισα να αγοράσω και κόκκινες μύτες του κλόουν για να σβήσουμε όλοι μαζί έτσι τα κεράκια σου!

 Εδώ, σε αυτή τη φωτογραφία βλέπεις και τη νονά σου! Βάλαμε τις μύτες μας και βουρρρρρρρρρρρρρρ! Και εδώ δεν έχασα την ευκαιρία να φωτογραφηθώ με μια πραγματική mini mouse!!!!

 Η φωτογράφος της εκδήλωσης ήταν επίσης εξαιρετική! Οι φωτογραφίες που σου έβγαλε είναι πανέμορφες! Θα τις δεις!
Ήταν μια μέρα χαράς για όλους μας...
Για εμένα ακόμη περισσότερο...
Χαρά και συγκίνηση μαζί...

Τελικά ακόμη αναρωτιέμαι:
Βρε μήπως έπρεπε να μπω κι εγώ στην πισίνα με τις μπάλες;;;;; Χααχαχαχα!

 Και του χρόνου ζυμαράκι μας....

Να μας ζήσεις!
Σε λατρεύουμε!

Σχόλια

  1. Και το χρόνου σοφάκι μου!
    Να είναι γερό και τυχερό το ζυμαράκι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μάρθα!
      Όλα τα παιδάκια να ειναι πάντα καλά δίπλα στις μανούλες τους!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ