Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ψωμούλης και ο χτενούλης!

Και τώρα θα πάρω το λόγο εγώ!
Αφού τόσο καιρό η μαμά ξέχασε να γράψει για τους ανθρώπους της γειτονιάς μας που τους αγαπώ πολύ! Και εκείνοι με αγαπούν και σε κάθε ευκαιρία παίζουμε και γελάμε!
Στη γειτονιά μας υπάρχει το καλύτερο αρτοποιείο!
Τι ποιο;;;;
Το αρτοποιείο Κουκουμέρια!

 Κοιτάξτε! Δεν είναι η τελειότερη χριστουγεννιάτικη βιτρίνα;;;;
Όταν τα βράδια "γκρινιάζω" κάνω νόημα στη μαμά να με πάει εκει για να μιλήσω με τον ψωμούλη! Βέβαια, η βιτρίνα είναι διαφορετική κάθε φορά. Ας πούμε στην επέτειο του ΟΧΙ η ψωμο-βιτρίνα στολίστηκε ως εξής:




Η κυρία Έλσα είναι η βασίλισσα του ψωμιού της περιοχής μας! Και έχει και μια πριγκίπισσα κόρη, τη Μυρτώ! Είναι οικογενειακή επιχείρηση, όπως μου είπε η μαμά με πολύ μεγάλη ιστορία! Αφού να φανταστείτε και η μαμά μου αγόραζε ψωμάκι από εκεί όταν ήταν παιδάκι!

Η κυρία Έλσα, πάντα μου δίνει τα αγαπημένα μου μπισκοτάκια όταν με βλέπει. Η μαμά λέει ότι δεν κάνει να τρώω πολλά μπισκότα αλλά για κοιτάξτε! Μπορείτε εσείς να αντισταθείτε;;;


Α, ξέχασα να σας πω ότι η κυρία Έλσα φιλοτέχνησε τα μπισκοτάκια της βάφτισής μου!

Σε λίγο καιρό, λίγες μέρες μετά τα γενέθλιά μου, γιορτάζουμε κάποιον κύριο Βαλεντίνο και η κυρία Έλσα θα γεμίσει το αρτοποιείο με καρδούλες!







 Η μαμά λέει ότι προσέχει τη διατροφή της και η αλήθεια είναι ότι έχασε αρκετά κιλά (που ελπίζει να μην ξαναβάλει). Παρόλα αυτά, καμιά φορά κάνει και εκείνη την παρασπονδία της και την ακούω να κάνει "μιαμ μιαμ μιαμ" με αυτές τις φατσούλες:

Γελάω πολύ όταν ακούω τη μαμά να ρωτά την κυρία Έλσα "αυτό...πόσες θερμίδες λες να έχει;;;;" χαχαχαχαχαχαχαχαχα

Σε λίγες μέρες θα έρθει και το Πάσχα και είμαι σίγουρη ότι η κυρία Έλσα θα φτιάξει και πασχαλίτσες από σοκολάτα!





Σας είπα οτι μόνο σε αυτό το αρτοποιείο θα γευτείτε το καλύτερο τσουρέκι; Πολύ θα ήθελα μια μέρα να παίξω με το ζυμάρι του πριν ψηθεί!

 Επίσης, μια μέρα είδα τη μαμά να τρώει και αυτό το υπέροχο κόκκινο κέικ! Λέγεται redvelvet cupcake!

Εννοείται πως από εδώ αγοράζουμε το πιο νόστιμο κουλούρι Θεσσαλονίκης και αμέτρητα άλλα βουτήματα για τον καφέ (ειδικά για τη γιαγιά), γλυκά και αλμυρά καλούδια!

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να προτείνω στη μαμά να μείνουμε και εμείς σε ένα ψωμο-σπιτάκι! Τι καλά!

Αλλάζω τώρα χρώμα και θα σας μιλήσω για το φίλο μου τον χτενούλη!
Με αυτό τον κύριο ασχολείται εδώ και χρόνια η αγαπημένη μου φίλη Φρύνη. Το κομμωτήριό της είναι απέναντι από το σπίτι μας και μπορώ να πω ότι είναι το αγαπημένο μου στέκι! Είναι τόσο όμορφο και τέλεια διακοσμημένο από τα χεράκια της Φρύνης και της βοηθού της! Σίσσυ τη λένε! Και με αγαπάει και εκείνη πάρα πολύ! Επίσης, να θυμηθώ να μην ξεχάσω πως η Φρύνη με χτένισε στη βάφτισή μου και πάντα οι δυο καλές μου φίλες μου φτιάχνουν τα τσουλουφάκια μου όταν με βλέπουν! Τι ωραία!

Η μαμά λέει ότι όποτε πάει στο κομμωτήριο της Φρύνης χα....λα....ρώ...νειιιιιι. Μήπως αυτό οφείλεται στα μαγικά χεράκια της Σίσσυς που της κάνει μασάζ στο κεφάλι;;;;
  
 Η μαμά, κάθε φορά που πάμε στη Σίσσυ και τη Φρύνη, μου λέει να μην πειράζω τα πράγματα που βλέπω! Μα δε γίνεται!!!!
 
Η Φρύνη και η Σίσσυ λένε "άσε το κορίτσι μας να κάνει ο,τι θέλει" και εγώ φουσκώνω από περηφάνεια! Να, για να μάθεις μαμά! χαχαχαχαχαχαχ

Ειδικά, τα καλοκαίρια που έχει καλό καιρό τρέχω μέσα και έξω! Εεεεεπ! Μη χάσω και το ραντεβού μου, ε;;;;

Α, ναι! Πριν τελειώσω το κείμενό μου, ήθελα να σας δείξω μια φωτογραφία της μαμάς μου, που μου αρέσει πολύ! Η Σίσσυ τη φωτογράφησε την περίοδο των Χριστουγέννων!



 Τη Φρύνη και τη Σίσσυ τις αγαπώ πολύ! Καμιά φορά κάνω πείσματα σαν παιδάκι (το φοβερό 2χρονο!) όμως δε με παρεξηγούν!
Η μαμά λέει ότι η Φρύνη και η Σίσσυ είναι το καλύτερο και πιο γλυκό απάγγειο της γειτονιάς μας...
Τι είναι απάγγειο;
Μου εξηγεί βέβαια η μαμά και σαν κάτι να κατάλαβα.

"Η αγκαλιά της Φρύνης και της Σίσσυς" λέει το λεξικό της μαμάς...

 ΥΓ. Η μαμά παραδέχτηκε ότι αυτό το κείμενο έπρεπε να το είχε γράψει εδώ και καιρό. Οι εκλογές την ερχόμενη Κυριακή και το φορτωμένο πρόγραμμα δεν τις το επέτρεψαν να το κάνει εγκαίρωε. Έτσι, τη διευκόλυνα εγώ!

Καλά δεν έκανα;
Γεια σου μαμαάααααααα!


Σχόλια

  1. Καλημέρα φίλη μου,

    Ένα βραβείο Liebster σε περιμένει στο https://myfortysomethingworld.wordpress.com/2015/01/22/%CE%BA%CE%B9-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%B5-%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%BF-liebster-%CE%B5%CF%85%CF%87/.

    Για να γνωριζόμαστε σιγά σιγά!

    Σε φιλώ,
    Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ