Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Νανουρίσματα και του ύπνου τα καμώματα.

Και να που σήμερα έκανες μόνη σου 5 βήματα! Και αργότερα άλλα 3! Δε θες να σε βλέπουμε την ώρα που τα επιχειρείς. Θες να τα συνειδητοποιείς μόνη σου! και φυσικά μετά χειροκροτείς από χαρά!

Γλυκιά μου!

Έχεις τόση ενέργεια που το βράδυ κορυφώνεται!
Κι ενώ τα ματάκια σου δηλώνουν δύση, εσύ επιμένεις λες και θες να ρουφήξεις κάθε λεπτό της ημέρας. Χμμ...μήπως δε θες να μας αποχωριστείς μέσα στα βαμβακάκια του ύπνου;;;;

ποιος να ξέρει....

"Μελισσούλα, μελισσούλα
με την κίτρινη βρυσούλα
μέλι φέρε μου να φάω
κι ύστερα όπου θέλεις πάω
μελισσούλα μελισσάκι
σε ένα γλυκό λουλουδάκι
μελισοούλα μελισσώ
πόσο πόσο σ'αγαπωωωωωω"

Αυτό ήταν ένα δικό μου νανούρισμα που σκέφτηκα σε μια στιγμή "πανικού" όταν ήσουν λίγο πιο μικρή και δε σε έπαιρνε ο ύπνος...

και σήμερα λοιπόν που δυσκολευόσουν, τη μελισσούλα ξανατραγουδήσαμε σιγανά...Και να τα ματάκια άρχισαν να κλείνουν....Όμως να! Όρθια ξανά!

χαχαχαχαχαχαχαχχαχα

Μετά πάλι τα ματάκια άρχισαν να κλείνουν και σκέφτηκα εκείνη την ιστορία με τον "Κύριο Ύπνο" που έφυγε από το δάσος γιατί τα ζωάκια δεν τον δέχονταν όταν ερχόταν το βράδυ. Έτσι, λοιπόν, απογοητευμένος ο Κύριος Ύπνος πήγε σε άλλο δάσος να κοιμίσει άλλα ζωάκια. Τα ανυπάκουα ζωάκια όμως άρχισαν να κουράζονται...Αποφάσισαν λοιπόν να στείλουν κάποιον να βρει και να φέρει πίσω τον Κύριο Ύπνο στο δάσος τους, ώστε να μπορούν να πάρουν δυνάμεις για την επόμενη ημέρα. Ο κύριος Ύπνος επέστρεψε στο δάσος χαρούμενος και τα ζωάκια του υποσχέθηκαν πως δε θα τον κακοκαρδίσουν ξανά!

Κάπως έτσι, έκλεισαν και τα δικά σου ματάκια απόψε!

Όνειρα γλυκά σε όλα τα παιδάκια!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κουτάλι της Kellogg's!

Α, θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Έφτασε πριν από λίγες μέρες το κουτάλι της Kellogg's! Τι χαρά! Με το ονομά σου τυπωμένο! Ντα νταααααννννννν! Ιδού! Έκανε πολύ καιρό να φτάσει. Το περιμέναμε πώς και πώς! Φυσικά έφτιαξα και ένα κουτάλι για εμένα και ένα για τη "γιαγιακούλα" σου! Είναι μια πολύ όμορφη κίνηση της Kellogg's για μικρά και μεγάλα παιδιά! Κουτάλια για τα παιδάκια και τους γονείς τους! Με όποιο ήρωα της Kellogg's  αγαπάς! Κικιρίκουυυυυυυυυυυυυυυ! Αυτό επιλέξαμε εμείς! Μιαμ μιαμ μιαμ.... Το λες τόσο ωραία συλλαβιστά "κου-τα-λλά-κι!!!!!". Φιλάκια αγάπη μου!

Τα μεγάλα ταξίδια πάντα κάνουμε μόνοι

Τα έχουν αναλύσει όλοι όλα για το δυστύχημα στα Τέμπη. Δεν έμεινε κάτι άλλο να πούμε. Καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, επειδή έχεις χάσει και εσύ ξαφνικά τον άνθρωπό σου; Επειδή είναι άδικο το ξαφνικό φευγιό; Καταλαβαίνεις τον άλλο έτσι κι αλλιώς;   Νομίζω ότι πλέον όλοι καταλαβαίνουμε κατά βάθος πάρα πολλά  και ακριβώς τα ίδια, είτε θρηνούμε μια απώλεια στο ίδιο μας το σπίτι, είτε όχι. Το κυριότερο από όλα που μας κάνει να πονάμε, είναι που ξέρουμε ότι σωθήκαμε τόσα χρόνια από τύχη. Το μόνο που μπορώ να κάνω αυτές τις μέρες, ώρες και στιγμές είναι να σιγοτραγουδώ λίγους στίχους...σαν φυλαχτό μέσα μου... " Μείνε λίγο ακόμα  κλείσαν’ όλοι οι δρόμοι  τα μεγάλα ταξίδια  πάντα κάνουμε μόνοι"    

Αντίο Δημητράκη μου.

Γεννήθηκες στις 28 Αυγούστου 1975 και εγώ στις 21 Ιουνίου 1977. Είχαμε δύο χρόνια παρά κάτι διαφορά. "Για την ακρίβεια 22 μήνες" όπως έλεγε η μαμά. Παρόλο που ήσουν μεγαλύτερος από εμένα, η μαμά έλεγε ότι σε προστάτευα και προλάβαινα διάφορες ζημιές σου. Διόρθωνα τις αταξίες σου... Έτσι έσωσα ένα κρυσταλλένιο βάζο που επιχείρησες εν αγνοία σου να σπάσεις τον καιρό που μέναμε στη λατρεμένη μας οδό "Τυρολόης 5" στην Κάτω Τούμπα, ακριβώς απέναντι από το γήπεδο του ΠΑΟΚ. Έπιασα το βάζο και σε κοίταξα με ύφος "μα τι πας να κάνεις παιδί μου;". Μια άλλη φορά, βρήκα το χαμένο σου πράσινο ποδήλατο. Το είχες χάσει και στενοχωριόσουν. Σε είχα μαλώσει άσχημα θυμάμαι ο μπαμπάς "για την τόση επιπολαιότητά σου". Μια Κυριακή του 1985 που έγιναν εκλογές και επιστρέφοντας με το αυτοκίνητο από το εκλογικό κέντρο που ψήφισαν οι γονείς μας είδα από το παράθυρο το πράσινο ποδήλατο! "Το βρήκα! Το βρήκα ! Να το ποδήλατό μας" φώναξα. Ένα παιδάκι με ειδικές ανάγ