Αχ, αυτές οι μαμάδες!

Καλό μήνα μπαμπίνααααα (ναι, ξέχασα να σου πω ότι αυτό είναι ένα ακόμη χαϊδευτικό όνομα για εσένα).

Νομίζω μικρή μου πως με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Αν και είσαι πολύ μικρή για να μιλάμε για μαθήματα και σχολεία ακόμη, πιστεύω ότι το σχολείο δεν τελειώνει ποτέ. Ειδικά για εμάς τους "μεγάλους".

Χμμμ...πολύ θα ήθελα τη γνώμη σου, να μου πεις "τι σόι" μαμά είμαι;

Φυσικά ποτέ δεν ξέρω αν κάνω το σωστό. Όλο αναρωτιέμαι τι είναι πιο σωστό για εσένα; Όμως δεν παθαίνω πανικούς για απλά πράγματα. 

Έτσι έπραττε και η δική μου μαμά (η γιαγιά σου). Για ζητήματα απλά, που έχουν λύση, δεν αγχωνόταν ποτέ. Έτσι, δεν αγχώνονταν και τα παιδιά της. Για τα σημαντικά, κρατούσε την ψυχραιμία της και έβλεπε πώς μπορεί να διοχετεύσει την ενέργειά της για να λυθεί το οποιοδήποτε πρόβλημα.

Και σήμερα, όπως συνηθίζουμε κάθε Σάββατο, βγήκαμε για την καθιερωμένη βόλτα μας με το καροτσάκι. Ήρθε και η γιαγιά μαζί μας. Όσο εσύ κοιμόσουν, εμείς διαλέγαμε κάποια ρουχαλάκια για το Πάσχα (και όχι μόνο). Μετά πήγαμε για καφέ σε έναν πολύ ωραίο χώρο κοντά στο σπίτι. Έδειξες να σου αρέσει και χαιρετούσες όλο τον κόσμο που απολάμβανε τον καφέ ή το τσάι του. Εσύ έφαγες τα μπισκοτάκια σου μιαμ μιαμ μιαμμμμ...! Συναντήσαμε και μια φίλη της γιαγιάς και περάσαμε πολύ όμορφα.

Αφού ολοκληρώσαμε τον καφέ μας τελευταίος προορισμός μας ήταν το σούπερ μάρκετ για τα ψώνια και τις ανάγκες της εβδομάδας. Η γιαγιά σε πήρε αγκαλιά και κάνατε βόλτα ανάμεσα στους διαδρόμους ενώ εσύ έβλεπες με ζωηρό ενδιαφέρον τις ετικέτες και τα αυτοκόλλητα των προϊόντων.

Την ώρα που έβαζα τα πράγματα στο ταμείο και καθώς περίμενα να πληρώσω είχα δίπλα μου το καροτσάκι σου, χωρίς εσένα (αφού έκανες τις βόλτες σου με τη γιαγιά).

Έρχεται λοιπόν η επόμενη πελάτισσα που περίμενε να πληρώσει και μου λέει γεμάτη έκπληξη και με μια δόση επίπληξης:

"-Πού είναι το παιδί; Δεν υπάρχει παιδί εδώ μέσα;"

(Με το βλέμμα μου της έδωσα να καταλάβει αν υπήρχε ή όχι παιδί)

"-Συγγνώμη, τρόμαξα...για αυτό το είπα", συμπλήρωσε και ευτυχώς συνέχισε τη δουλειά της.

Από την ημέρα που γεννήθηκες, έρχονται στο δρόμο μου πολλοί τέτοιοι χαρακτήρες μαμάδων. Δεν είμαι εγώ ειδική παιδί μου για να τις κατατάξω. Πιστεύω όμως, πως σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουν κακό πρώτα στον εαυτό τους και ύστερα στο παιδί τους.

Κυρίως, αυτό που είναι πιο ενοχλητικό, είναι ο αγενής τρόπος με τον οποίο ένας ξένος αξιώνει ότι ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το δικό σου παιδί.

Είναι σχεδόν καθημερινό το φαινόμενο του μητρικού (γυναικείου) ανταγωνισμού. Προσωπικά δε συμμετέχω και δε δίνω σημασία πια. Αυτό συμβουλεύω να κάνουν και οι υπόλοιπες νέες μαμάδες.

Τι λες Χαρά; 
Α, συγγνώμη! Κοιμάσαι τώρα. Ώρα γλυκιά, ώρα ιερή!

Σμουτς!